Πώς ο ρόλος του «αιώνιου θύματος» γίνεται τοξικός σε μια σχέση;

gunaika-thimaΤι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την γυναίκα μου σε κάποια θέματα που παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις από ότι πρέπει, λόγω διαχείρισης καταστάσεων. Οι συζητήσεις μας παίρνουν άλλη τροπή όταν έχουν να κάνουν με τα οικονομικά, με τα προσωπικά του σπιτιού μας που δεν θα έπρεπε να τα αναφέρουμε σε τρίτους.  Γίνεται προσβλητική δίνοντας εντολές όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί μία κουβέντα που πιστεύει ότι την αδικεί, αλλά δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της. Βάζει τον εαυτό της πάντα σε κατάσταση μειονεκτική.
Η θέση μου είναι να την ενθαρρύνω, και να την ενδυναμώνω πέρα από οικονομικά και στο σπίτι με δουλειές (που πάντα έκανα από μικρό παιδί). Να δημιουργήσει ευκαιρίες στη ζωή της, ώστε να βρει καλύτερη δουλειά.  Με έναν καλύτερο μισθό, ώστε να μην κλαίγετε ότι δεν έχει. Να βγάλει ένα δίπλωμα αυτοκινήτου, ώστε να μην έχει την ανάγκη από κανέναν για την μετακίνηση της. Να διεκδικήσει περισσότερα στη δουλειά της γιατί το αξίζει και να μην είναι με τον σταυρό στο χέρι γιατί την εκμεταλλεύονται. Να πατάει περισσότερο στα πόδια της, σαν να μην υπάρχει η δική μου στήριξη.
Είναι εργατική, οργανωτική, μεθοδική, αγαπητή από τον περισσότερο κόσμο, δοτική, ευχάριστος άνθρωπος. Θεωρώ ότι παίζει ρόλο ότι οι γονείς της ήταν χωρισμένοι, αλλά και ότι ο πατέρας της είναι αλκοολικός και έτσι δεν μπορεί να βοηθήσει και να στηρίξει την οικογένειά του οικονομικά, πράγμα που έκανε μέχρι και τώρα λόγω πολύ καλής μισθοδοσίας. Ενώ τώρα τους κατηγορεί και τους βρίζει.
Θα ήθελα να αναφέρω ότι έχει τύχει να τσακώνονται και να μην αναγνωρίζω τον άνθρωπό μου, που μεταμορφώνεται εντελώς. Λέει λόγια που ντρέπομαι να πω και εγώ που είμαι άντρας. Έχω αρχίσει να κουράζομαι με τέτοιες καταστάσεις. Έχω ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι χρειάζομαι και θέλω ηρεμία στο σπίτι χωρίς τσακωμούς και φωνές . Με απασχολεί πολύ περισσότερο ο ερχομός ενός παιδιού και των καταστάσεων που θα βιώνει αν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τις καταστάσεις απλά γιατί διαφωνούμε. Έχω κάνει προσπάθειες, αλλά δεν έχω δει προσπάθεια από την άλλη πλευρά. Λόγω θυρεοειδούς έχει επιπλέον εκνευρισμό με τα ορμονικά. Σε μία περίπτωση που σταμάτησε την φαρμακευτική αγωγή για να κάνει κάτι εξετάσεις τα αντιμετώπιζε πιο φυσιολογικά τα ζητήματα, τα αντιμετωπίζαμε με ηρεμία και φυσιολογικά και ας διαφωνούσαμε. Δεν τσακωνόμασταν.
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος MSc, Μαρία Λαίου: 
Αγαπητέ αναγνώστη,
Κατανοώ τη δυσκολία της κατάστασης που αντιμετωπίζεις καθώς το άτομο στο οποίο αναφέρεσαι στο ερώτημα σου είναι και εκείνο που πρόκειται να παντρευτείς. Συνήθως όταν ένα άτομο αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα στις διαπροσωπικές του σχέσεις τείνει να αναλαμβάνει στην ζωή του «δυσλειτουργικούς ρόλους».
Αρχικά,   από τις λίγες πληροφορίες που μου αναφέρεις, ξεχώρισα κάποιες. Οφείλω λοιπόν, να  υπογραμμίσω πως η σύντροφος σου τείνει να αναλαμβάνει τον ρόλο του «θύματος» στις διαπροσωπικές τις επαφές γενικότερα αλλά και στη δική σας σχέση ειδικότερα. Αναλαμβάνοντας έναν τέτοιο ρόλο, τοποθετεί αυτόματα στον ρόλο του «θύτη»  τους γονείς της και εσάς αντίστοιχα στον ρόλο του «σωτήρα».
Προφανώς, τα παραπάνω κινούνται σε ασυνείδητο επίπεδο.  Η σύντροφός σας προσπαθεί μέσα από αυτόν τον »τοξικό χορό» να αποσπάσει τη φροντίδα που τόσο χρειάζεται αλλά και να ικανοποιήσει τις εκάστοτε ανάγκες της. Γι’ αυτό, όπως παρατηρήσατε και εσείς, βάζει τον εαυτό της σε μειονεκτική θέση και  στέλνει στους άλλους το μήνυμα «Δεν τα καταφέρνω, φρόντισέ με!». Νιώθει ανήμπορη κι ότι μόνη της δεν μπορεί να τα καταφέρει και κατηγορεί τους άλλους για ό,τι της συμβαίνει.
Όσον αναφορά τα συχνά ξεσπάσματα που αναφέρετε υποθέτω πως οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι  καταπίνει τον θυμό της και ξεσπάει όταν  πλέον έχει φτάσει στα όρια της.
Ο αδύναμος σεβασμός που θρέφει για τον εαυτό της, την οδηγεί στην ανοχή και στην παντελή αποχή του από πρωτοβουλίες, ανάληψη ευθυνών και αποφάσεων. Έχει μάθει να αγκιστρώνεται λοιπόν σε κάποιον που θα τη σώσει είτε είστε εσείς (ο σωτήρας), είτε είναι οι γονείς της (θύτης). Με αυτό τον τρόπο όμως  δεν τη βοηθάει καμία πλευρά καθώς στερείται της πρωτοβουλίας να αναλάβει τις ευθύνες της ζωής της.
Θα σας συνιστούσα να αποφύγετε να κρίνεται τη συμπεριφορά της και να της εκφράσετε με ειλικρίνεια ό,τι πραγματικά αισθάνεστε κατά την αλληλεπίδραση μαζί της . Ενδεχομένως να χρειαστείτε μια επιπλέον στήριξη από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, ως ζευγάρι.
Ελπίζω να βοήθησα…
Μαρία Λαίου , Ψυχολόγος MSc
6986823375

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!

Σχόλια

Διαβάστε επίσης

Ενίσχυση πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων για την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων

ΚΑΣΤΟΡΙΑ - Το παιδικό θέατρο Λάρισας αυρίο στην ΕΔΗΚΑ Καστοριάς

Πουταχίδου Όλγα Υποψήφια Περιφερειακοί Σύμβουλος της ΠΕ Κοζάνης με τον Γιώργο Κασαπίδη