Όσο υπάρχουν αυτές οι γειτονιές θα υπάρχει κι ο έρωτάς μας

noel362
Έμοιαζε το κεφάλι μου με βόμβα λίγο πριν την έκρηξη. Σκέψεις και διλήμματα σε έναν τρελό χορό, βήμα και τικ, βήμα και τακ. Δεν μπορούσα καν να διανοηθώ τι τροπή θα έπαιρνε η ζωή μου εκείνη την εποχή. Για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως ακόμη κι ένα σταυροδρόμι μπορεί να γίνει αδιέξοδο, μα δεν πίστευα στους από μηχανής θεούς ώσπου ξαναμπήκες στη ζωή μου εσύ.



Πήρες μέρος σε μια κούρσα τρελή, ο κόσμος δεν ήξερε καν ποια ήσουν, οι μεγάλοι αντίπαλοι ήταν ονόματα γνωστά κι εσύ το outsider που ξεφύτρωσε στην κυριολεξία απ’ το πουθενά. Κι έκανες την τροπή ανατροπή αφήνοντας άφωνη ακόμη κι εμένα την ίδια.

Έπαιξες σκληρά, μα κέρδισες τόσο άνετα που θα σε ζήλευαν κι οι βετεράνοι του χώρου. Άναρχη επίθεση στις προσταγές ενός συναισθήματος που σε ξεπέρασε κι ας μην ήξερες πώς να το εξηγήσεις. Μπήκες στη μέση χωρίς να προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει και τα διέλυσες όλα. Με είχες απ’ την πρώτη στιγμή που οι λέξεις σου αψήφησαν τη λογική σου, τους φόβους σου και τον αλλιώς διαμορφωμένο ως τότε εαυτό σου. Με είχες απ’ την πρώτη στιγμή που κάρφωσες τα μάτια σου στα δικά μου επαναστατώντας κι έχασα τον κόσμο μαζί και τα διλήμματα και τα σταυροδρόμια και τα αδιέξοδα. Ήταν η κλασική σκηνή όπου όλα γύρω παγώνουν. Η βαβούρα των ανθρώπων σταματάει, επικρατεί χάος σαν κενό αέρος στο μυαλό σου ενώ αναρωτιέσαι από πού ακούγεται αυτή η μουσική που ο εγκέφαλός σου επινόησε για να προαναγγείλει τον έρωτα.

Με είχες. Κι άρχισαν τόσο φυσικά κι αβίαστα να συμβαίνουν τα πάντα μεταξύ μας, που ήταν λες κι αναρωτιόταν το σύμπαν πώς κι εμείς οι δυο δεν είχαμε βρεθεί πιο νωρίς. Ατέλειωτες συζητήσεις, ατέλειωτες συνομιλίες και μηνύματα, ατέλειωτες ώρες πειραγμάτων κι υπονοούμενων, συναντήσεις σε γνωστές κι άγνωστες γειτονιές, κρυφά ραντεβού, κλεφτά φιλιά, κλεμμένες νύχτες, βόλτες όπου μας έβγαζαν τα δρομάκια της κρυφής δικής μας πόλης. Μιας πόλης πάνω απ’ την πόλη τους, φτιαγμένης μόνο για τους αληθινά ερωτευμένους και τους παράνομους. Μόνο που τότε εμείς τα συνδυάζαμε όλα.

Σε αγκάλιαζα κι ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν. Σε φιλούσα και κόβονταν τα γόνατά μου. Σε ήθελα κι όλο το κορμί μου λυνόταν στα χέρια σου. Μαζί με εμάς που προσπαθούσαμε αδιάκοπα να αψηφήσουμε το χρόνο για να κερδίσει λίγη ακόμη ώρα... Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!

Σχόλια

Διαβάστε επίσης

Ενίσχυση πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων για την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων

Πρόστιμα με βάση εισοδηματικά κριτήρια στον νέο ΚΟΚ

ΚΑΣΤΟΡΙΑ - Το παιδικό θέατρο Λάρισας αυρίο στην ΕΔΗΚΑ Καστοριάς