Φιλία: Λέξη ιερή που για να ανθίσει χρειάζεται καλλιέργεια

Περί φιλίας ο λόγος.
Η φιλία είναι λέξη ιερή και για να ανθίσει χρειάζεται καλλιέργεια.

Όπως το λουλούδι, που για να βγάλει μπουμπούκια πρέπει να το ποτίζεις τακτικά με νερό, αλλιώς θα μαραθεί. Έτσι και η φιλία, αν είναι μονόπλευρη, δεν είναι φιλία, είναι κοροϊδία και εκμετάλλευση. Τους φίλους τους διαλέγουμε, γι’ αυτό δεν τους παιδεύουμε, όπως λέει και το τραγούδι. Αντίθετα τους τιμούμε, τους εκτιμούμε και τους αγαπάμε, γι’ αυτό τους έχουμε στη ζωή μας! Τους φίλους δεν τους καίμε. Αλλά δεν πειράζει, καιγόμαστε και μαθαίνουμε. Και η κοπέλα της ιστορίας, έμαθε πολλά. Και σίγουρα έγινε καλύτερος άνθρωπος!

Κάποτε, δύο κορίτσια, η Κατερίνα και η Άννα γνωρίστηκαν και έκαναν πολλή και συχνή παρέα, έγιναν φίλες. Όπως αποδείχθηκε στην πορεία, μόνο η Κατερίνα τιμούσε την έννοια της φιλίας, σεβόταν και εκτιμούσε την Άννα. Η Άννα, ναι, θα μπορούσες να πεις πως κατ’ επίφαση ήταν φίλη της Κατερίνας, αλλά μόνο για το συμφέρον της. Για παράδειγμα, έκαναν ιδιαίτερα μαζί για να μπουν στο Πανεπιστήμιο για να μοιράζονται το κόστος και τις σημειώσεις, της Κατερίνας, αλλά όταν η Κατερίνα έβγαλε δεκαεννιά και πήρε αριστείο η «φίλη» της η Άννα δε χάρηκε αλλά ζήλευε και έλεγε πως θα έπρεπε να είχε πάρει και αυτή και ήταν αδικία που δεν πήρε και αυτή και πήρε μόνο η Κατερίνα. Πρώτο καμπανάκι που έπρεπε να υποψιάσει την Κατερίνα πως κάτι δεν πάει καλά.

Δύο τρία χρόνια μετά, συνέβη κάτι που άρχισε να προβληματίζει την Κατερίνα, και άρχισε να καταλαβαίνει ότι η κατάσταση «μπάζει νερά». Ξεκίνησε να παρατηρεί, λοιπόν, το όλο θέμα λίγο πιο προσεχτικά. Η Άννα που λέτε βρήκε ένα αγόρι αλλά το κρατούσε κρυφό από την Κατερίνα γιατί φοβόταν μην της το κλέψει, κοινώς μην της το φάει. Ποια πραγματική φίλη δίχως κόμπλεξ για τον εαυτό της και ανασφάλεια θα το έκανε αυτό στην υποτίθεται «καλύτερή της φίλη»;  Και το έμαθε η Κατερίνα τυχαία και πληγώθηκε πολύ και με συνοπτικές διαδικασίες άρχισε να αραιώνει τις κοινές εξόδους, με την Άννα, μην μπερδευόμαστε. Και σιγά σιγά η πολύ καλή φιλία έγινε αέρας κοπανιστός.

Από τότε η Κατερίνα έγινε πιο προσεκτική. Κατάλαβε ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς την Άννα και τη βλαβερή επίδραση που ασκούσε πάνω της. Έγινε πιο κοινωνική,άρχισε να πιστεύει περισσότερο στον εαυτό της, να τον αγαπάει, απέκτησε αυτοπεποίθηση και σιγουριά και άρχισε να βάζει πάνω απ’ όλα τον εαυτό της, χωρίς εννοείται να πατάει επί πτωμάτων. Άρχισε να βλέπει τη ζωή με άλλο τρόπο, να δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες της, στα θέλω της, και στα όνειρά της. Αυτό είναι το κλειδί. Πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε θετικά, και να απομακρύνουμε τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μας. Η εσωτερική ομορφιά μετράει και αν είσαι καλά μέσα σου, αυτό θα φανεί στο πρόσωπό σου. Θα λάμπεις. Και η Κατερίνα το κατάλαβε αυτό και έκτοτε το έκανε και το κάνει πάντα πράξη.

Την Κατερίνα τη βοήθησε πολύ η πρώτη της δουλειά, έμαθε να επιπλέει στην αρχή και μετά να κολυμπάει σε βαθιά νερά και σε αυτό είχε συμπαραστάτες της και οδηγούς της δύο εξαιρετικούς ανθρώπους με α κεφαλαίο που κυριολεκτικά την πήραν απ’ το χέρι και της άλλαξαν τη ζωή. Έπλαθαν σαν το ζυμάρι σιγά σιγά τον καινούριο της εαυτό. Πιο πολλές ώρες βλέπονταν οι τρεις τους καθημερινά παρά με τις οικογένειές τους. Φίλες με φ κεφαλαίο. Και τι δεν πέρασαν μαζί. Όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές, είχαν και τις ψιλοδιενέξεις τους, αλλά υπήρχε σεβασμός, αγάπη, εκτίμηση. Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτές οι δύο κυρίες ήταν μεγαλύτερες σε ηλικία από την Κατερίνα, με περισσότερη πείρα στη ζωή και την Κατερινούλα την είχαν σαν τη μικρή τους αδερφή. Και την προστάτευαν. Αλλά και η Κατερινούλα τις άκουγε, ακόμα και αν αντιδρούσε κάποιες φορές. Και πού να το φανταστούν και οι τρεις τους πολλά χρόνια μετά ότι θα έβγαιναν αληθινές όταν της έλεγαν: «Πουθενά δε θα βρεις καλύτερα από εδώ!» «Και από εσάς, αγαπημένες μου», θα πρόσθετε με σιγουριά η Κατερίνα σήμερα, δέκα έξι και χρόνια μετά, που αν και λόγω διαφόρων συνθηκών και της αδηφάγας καθημερινότητας δε βλέπονται συχνά αλλά είναι εκεί. Κυρίως στα δύσκολα. Αλλά και στις ευχάριστες στιγμές και χαίρονται η μια για την άλλη. Νοιάζονται να δούνε τι κάνει η μια και τι η άλλη, αν είναι καλά, τα νέα τους.

Γιατί τι είναι η φιλία αν δεν είναι νοιάξιμο και σχέση αμφίδρομη και διαδραστική; Kαι η Κατερίνα γνωρίζει καλά πως έχει και κάποιες άλλες φίλες που ξέρουν να δίνουν και που τη βοήθησαν πάρα πολύ σε μια δύσκολη στιγμή, όταν είχαν μαζευτεί στο σπίτι της μιας και η Κατερίνα όλο έκλαιγε και οι καλές της φίλες την στήριξαν και δεν το ξεχνάει, δε θα το ξεχάσει ποτέ.

Είναι ωραία να είσαι δοτικός αλλά όταν δίνεις θέλεις να παίρνεις και την ανάλογη αγάπη ή όση, τέλος πάντων, ο άλλος μπορεί να σου δώσει. Όχι να σου λέει «Εγώ τώρα κάνω μεταπτυχιακό και μπορώ να βρισκόμαστε μόνο μία φορά στους δυο μήνες» και να απαιτεί εσύ να το τηρήσεις αυτό και να το σεβαστείς ενώ αυτή δε σέβεται την ανάγκη σου να βγείτε, να πείτε δυο κουβέντες, βρε αδερφέ. Και με συνοπτικές διαδικασίες έβγαλε η Κατερίνα και αυτήν από τη ζωή της. Και άρχισε να αναπνέει. Γιατί όλη αυτή η κατάσταση μόνο καλό εν τέλει δεν της έκανε.

Και τώρα έχει τέσσερις πέντε φίλους και καλούς. Που τη σέβονται και τους σέβεται. Που είναι φίλοι πραγματικοί και ας μην βλέπονται συχνά. Όταν όμως βλέπονται περνούν όλοι καλά και ανυπομονούν για την επόμενη φορά όποτε κι αν είναι αυτή. Γιατί ξέρουν όλοι το μυστικό της πετυχημένης συνταγής. Αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση αλλά και από τις δυο πλευρές. Αλλιώς δε μιλάμε για φιλία αλλά για εκμετάλλευση.

Έλια Κουρή/ ewoman.gr

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!