Τίποτα πιο μάταιο απ' την εκδίκηση
Δεν είναι όλοι οι χωρισμοί ίδιοι. Δεν είναι όλοι οι χωρισμοί επιλογές μας. Υπάρχουν και οι επεισοδιακοί χωρισμοί, οι χωρισμοί που θολώνουν το μυαλό και μας οδηγούν στα άκρα. Συνήθως, αυτός που παίρνει την απόφαση να τελειώσει μια σχέση, είναι αυτός που το παίρνει και πιο χαλαρά, αφήνοντας μετέωρο τον άλλο. Αυτός που μένει πίσω χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κι εκεί χάνει και το παιχνίδι. Υπάρχουν δυο δρόμοι. Ο δρόμος του αποδέχομαι την κατάσταση και συνεχίζω τη ζωή μου κι ο δρόμος του θέλω να εκδικηθώ για τον τρόπο που με έκανε να νιώσω. Έλα όμως που ο δεύτερος τελικά πονάει περισσότερο αυτόν που θέλει να εκδικηθεί παρά τον άλλο. Η ανάγκη για εκδίκηση γεννά μόνο αρνητικά συναισθήματα. Τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει απ’ αυτό. Είναι μια μάταιη διαδικασία χωρίς νόημα κι ουσία. Ένας φαύλος κύκλος ψυχοφθόρων συναισθημάτων, που όσο κι αν προσπαθείς να κρατάς υπό έλεγχό σου την κατάσταση, τελικά χάνεις την μπάλα. Γιατί η δίψα για εκδίκηση αντί να σε ξεδιψά, σε διψά περισσότε