tragikogreece.blogspot.com

Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος Θαρρ είς πως κάποιοι άνθρωποι, περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους και μόνο, πως υπάρχει μόνο ο κόσμος τους και τίποτε πιο πέρα. Οι ανάγκες τους να βρίσκονται στο κεφαλόσκαλο και όλοι οι άλλοι να είναι συνειδητά και μονίμως στην απ’ έξω. Να ενεργούν με πρωταρχικό τους στόχο το προσωπικό τους συμφέρον και χάρη σε αυτό να καταπατούν και να ισοπεδώνουν σχέσεις, φιλίες, αξίες, πιστεύω ανύπαρκτα εν τέλει και τον όποιο χαρακτήρα μπορείς να πείς πως έχουν! Κάποιοι άνθρωποι, περιθωριοποιούνται, στιγματίζονται και μένουν στην απ’ έξω χάρην στον εγωκεντρισμό, ενίοτε στον ναρκισσισμό και την άξεστη πονηριά τους, δηλώνοντας εμμέσως με τις πράξεις τους και τον σιχαμένο δόλο τους, πως είναι εκεί μόνο για να εξυπηρετήσουν το κακόμοιρο εγώ τους και να ξεκλέψουν σαν αρπακτικά ότι τους βολέψει από τα καλύτερα που έχεις για να τους προσφέρεις. Τέτοιοι άνθρωποι σηκώνοντας τα χέρια τους, βγάζουν από μόνοι τους τα μάτια τους. Θαρρούν τους εαυτούς τους έξυπνους και

Μάτια σκληρά, κλειδωμένα, αδιαπέραστα! Μάτια κρυστάλλινα γλυπτά από πάγο φτιαγμένα… Μη σε ξεγελούν, μην τα κρίνεις, μην τα φοβάσαι, μην τα διώχνεις, μην τα αποφεύγεις. Προσπάθησε, άνοιξε την πόρτα της ψυχής τους και θα κολυμπήσεις μέσα σε ποτάμι δακρύων. Θα ταξιδέψεις σε απέραντο ωκεανό αγάπης και στοργής. Θα ανακαλύψεις θαμμένα ναυάγια από έρωτες φαντάσματα. Καταδύσου μέσα τους, μέχρι το βαθύ πάτο της ψυχής τους! Μόνο κρυμμένους θησαυρούς και αφανέρωτους πόθους θα ανακαλύψεις! Ο τσακισμένος άνθρωπος κρύβει τα δάκρυά του με χαμόγελα δυναμισμού. Ο τσακισμένος άνθρωπος ντύνεται με ατσάλι ετοιμοπόλεμος για τη μάχη που λέγεται ζωή! Ο αξιοπρεπής άνθρωπος τραγουδάει και χορεύει ενώ κρησφύγετο για τον πόνο του γυρεύει! Ο δήθεν “σκληρός” άνθρωπος κλειδώνει και αμπαρώνει την ψυχή του. Μια ψυχή ντυμένη με ρούχα που δηλώνουν ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν! Μια ψυχή κρυφά ευαίσθητη… που όταν δύο μάτια λαμπερά, αληθινά ζεστά, τρυφερά που για μια στιγμή να τον κοιτάξουν αμέσ

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου ακριβώς για να σου δείξουν με τις πράξεις τους πως δεν πρέπει να ανήκουν σε αυτήν. Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο πιο όμορφη, φωτεινή και γεμάτη υγιή συναισθήματα θα ήταν η ζωή σου και η καθημερινότητά σου αν έδιωχνες από κοντά σου ανθρώπους που σου μαυρίζουν τις μέρες; Που θέλουν να γίνεται πάντα το δικό τους; Πολλές φορές το επιβάλλουν κι όλας και εσύ για να κρατήσεις τις ισορροπίες, να μην φανείς αγενής και συμφεροντολόγα, υποχωρείς.  Γιατί υπάρχουν στιγμές που έχεις ανάγκη να μην μείνεις μόνη στο σπίτι αλλά θέλεις να βγεις έξω να πεις δύο κουβέντες και οι φίλοι, οι πολύ δικοί σου άνθρωποι δεν είναι διαθέσιμοι. Έχουν οικογένεια και μικρά παιδιά και δεν μπορούν λόγω περιορισμένου χρόνου να βγουν εύκολα μαζί σου. Όχι γιατί δεν σε αγαπούν αλλά γιατί προτεραιότητα έχει η οικογένειά τους. Και τότε αναγκάζεσαι να επιλέξεις κάποιον ή κάποια από τις κοινωνικές επαφές σου, που σας ενώνει κάτι κοινό. Η αγάπη για τα ταξίδια παραδείγματος χάρη.  Την

Άφησε τους ανθρώπους που μοιράζονται μονάχα παράπονα, προβλήματα, καταστροφικές ιστορίες, φόβο και κριτική στους άλλους. Εάν κάποιος ψάχνει να βρει ένα κάδο απορριμάτων για να πετάξει τα σκουπίδια του, κοίταξε να μην είσαι εσύ! Πλήρωσε τα  χρέη σου στην ώρα τους. Ταυτόχρονα ζήτησε πίσω αυτά που σου χρωστάνε ή εάν δεν μπορείς άφησε το να πάει στην ευχή! Να κρατάς τις υποσχέσεις σου. Εάν δεν το έχεις κάνει, αναρωτήσου το γιατί. Πάντοτε μπορείς να αλλάξεις γνώμη ζητώντας συγνώμη, να ξαναδιαπραγματευτείς ή να προσφέρεις μια εναλλακτική λύση σε μια υπόσχεση που δεν διατήρησες, μην το κάνεις όμως συνήθεια. Ο πιο απλός τρόπος για να αποφύγεις να μην κάνεις κάτι που υποσχέθηκες είναι να πεις αμέσως «όχι». Αφιέρωσε χρόνο μονάχα στα πράγματα που σε ευχαριστούν να κάνεις. Επέτρεψε στον εαυτό σου να ξεκουράζεται όταν χρειάζεται και να δρας όταν σου παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία. Πέτα, συμμάζεψε και οργανώσου. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να σου «ρουφήξει» την ενέργεια σου έν

Απλό τίτλο επέλεξα αυτή τη φορά. Υπήρχε λόγος. Ήθελα να δείξω πόσο απλό είναι πράγματι αυτό που υποστηρίζει. Να εκφράσεις δηλαδή σε κάποιον ότι σου λείπει. Μια απλή φράση είναι. «Μου λείπεις». Γιατί το κάνουμε τόσο θέμα; Και το θέμα της τόσο όμορφο, τόσο γλυκό. Από πότε τα όμορφα και τα γλυκά είναι δύσκολα; Ακούς ένα τραγούδι και σας φαντάζεσαι να χορεύετε πάνω στις νότες του. Ή να γράφετε τα λόγια του σε ερωτικά γράμματα μεταξύ σας. Αυτά τα παλιά στις αλληλογραφίες που μύριζαν υπέροχα. Έχεις κρατήσει καμία τέτοια; Πάρε και γράψε: «Μου λείπεις». Και δώσ’ τη. Πόσο όμορφη κίνηση. Πόσο όμορφα σου φαίνονται όλα γύρω σου όταν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σου λείπει. Θέλεις να τα μοιραστείς όλα μαζί του. Και δε θα πω κλασικά για το φεγγάρι που μαγεύει. Αλλά πολύ πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Κι ακόμη κι αν δεν είναι εκεί, τα χαίρεσαι όλα με την ψυχή σου. Γιατί είναι ορθάνοιχτη.  Γιατί όταν νιώθεις τόσο έντονα, «έντονα χρώματα» σου μοιάζουν να ‘χουν όλα. Ξαφνικά ο

Facebook, Instagram, Badoo και δεν ξέρω κι εγώ πόσες εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργηθεί. Όλες τους με βασικό σκοπό να φέρουν τους ανθρώπους κοντά, αλλά αλήθεια πως το καταφέρνουν; Τόσο δύσκολες έχουν γίνει πια οι διαπροσωπικές σχέσεις;  Μια βόλτα για καφέ είναι ικανή να τρελάνει το μυαλό μιας κοπέλας που αναρωτιέται γιατί έχουν αποξενωθεί όλοι τόσο πολύ.  Δεν υπάρχει πια επικοινωνία στο βλέμμα παρά μόνο σε μια οθόνη. Ένα τόσο δα μικρό πραγματάκι έχει καταφέρει να τους κλέψει όλες εκείνες τις στιγμές που προσφέρουν γέλιο, ενδιαφέρον και συζήτηση. Τους έχει πάρει την παρέα και άραγε ποιο είναι μεγαλύτερο κακό από αυτό;  Ίσως βρεθούν κάποιοι να πουν πως έχει κάνει και καλό όλος αυτός ο αναβρασμός με τα social media και ποια είμαι εγώ να τους πω πως κάνουν λάθος. Ίσως εκείνοι που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά να έχουν βρει μέσα από αυτά τη λύση τους. Ίσως κι εκείνοι που δεν τολμούν να πουν τις σκέψεις τους, να θέλουν να κρυφτούν μέσα από αυτά. Ίσως πάλι άλλοι ν

Στο βιβλίο του «Κοινωνική Νοημοσύνη», ο  Goleman   επιχειρεί να εστιάσει και να διερευνήσει τον προσωπικό κόσμο του καθένα μέσα από τις αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους. Το βιβλίο αποτελείται από 6 μέρη και 21 κεφάλαια και σε γενικές γραμμές, αποτελεί έναν πολύ καλό οδηγό για κάθε γονιό, εκπαιδευτικό, εργαζόμενο και ιδιαίτερα μάλιστα στα επαγγέλματα αρωγής, αλλά και για τον καθένα που επιθυμεί να δει τις διαπροσωπικές του σχέσεις υπό ένα άλλο πρίσμα. Ένα από τα ενδιαφέροντα ζητήματα που θίγονται στο βιβλίο - και στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ - είναι πως το αντίδοτο ενάντια στην τοξικότητα είναι οι βιολογικοί μας σύμμαχοι. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε μια υγιή συναισθηματική κάλυψη κι αυτό φαίνεται από τον ρόλο που παίζουν οι σχέσεις μας στον τομέα της υγείας. Η αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας στηρίζουν συναισθηματικά έχει θετικό αντίκτυπο στην υγεία μας. Αυτό που έχει σημασία, επομένως, είναι η ποιότητα των σχέσεών μας και όχι ο α

Τι να έχει στο μυαλό του το τερατάκι; Δύσκολες οι σχέσεις, δύσκολη και η ζωή και κάπως έτσι βασανιζόμαστε χωρίς καν να υπάρχει λόγος. Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά και εύκολα,  αν λέγαμε πάντα αυτό που θέλαμε ή σκεφτόμαστε,  αλλά έλα που ο άνθρωπος είναι κομματάκι πιο περίπλοκος (και αυτή είναι η μαγεία του). Σε κάθε περίπτωση εσύ βιώνεις τον προσωπικό ντουβρουτζά, γιατί ο καλός σου, ο πασάς σου, ζήτησε να κάνετε ένα διάλειμμα από τη σχέση σας. «Excuse me, what?», ήταν η πρώτη σου αντίδραση. Μετά όμως το δέχτηκες γιατί δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Και έρχομαι εγώ να σου πω, ότι υπάρχουν 4 πολύ γνωστοί και βασικοί λόγοι που στο ζήτησε: 1. Θέλει να κάνει σεξ με κάποια άλλη:  Α όλα κι όλα! Ο καλός σου είναι πιο gentleman και από Εγγλέζο Λόρδο. Θέλει να κάνει σεξ με άλλη; Σου λέει να κάνετε ένα διάλειμμα για να μην το έχει και βάρος στη συνείδησή του ότι θα σε κερατώσει-εντάξει πόσο τυχερή είσαι;-περνάει καλά ένα μήνα με την καινούρια, και όταν βαρεθεί επιστρέφει στα σίγουρα

Περί φιλίας ο λόγος. Η φιλία είναι λέξη ιερή και για να ανθίσει χρειάζεται καλλιέργεια. Όπως το λουλούδι, που για να βγάλει μπουμπούκια πρέπει να το ποτίζεις τακτικά με νερό, αλλιώς θα μαραθεί. Έτσι και η φιλία, αν είναι μονόπλευρη, δεν είναι φιλία, είναι κοροϊδία και εκμετάλλευση. Τους φίλους τους διαλέγουμε, γι’ αυτό δεν τους παιδεύουμε, όπως λέει και το τραγούδι. Αντίθετα τους τιμούμε, τους εκτιμούμε και τους αγαπάμε, γι’ αυτό τους έχουμε στη ζωή μας! Τους φίλους δεν τους καίμε. Αλλά δεν πειράζει, καιγόμαστε και μαθαίνουμε. Και η κοπέλα της ιστορίας, έμαθε πολλά. Και σίγουρα έγινε καλύτερος άνθρωπος! Κάποτε, δύο κορίτσια, η Κατερίνα και η Άννα γνωρίστηκαν και έκαναν πολλή και συχνή παρέα, έγιναν φίλες. Όπως αποδείχθηκε στην πορεία, μόνο η Κατερίνα τιμούσε την έννοια της φιλίας, σεβόταν και εκτιμούσε την Άννα. Η Άννα, ναι, θα μπορούσες να πεις πως κατ’ επίφαση ήταν φίλη της Κατερίνας, αλλά μόνο για το συμφέρον της. Για παράδειγμα, έκαναν ιδιαίτερα μαζί για να μπουν στο Πανεπ

Ποιες δικαιολογίες δίνουν οι ίδιοι και ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες Οι έρευνες, μας λένε ότι περίπου 20% των ανθρώπων σε υποτιθέμενες μονογαμικές σχέσεις, θα απατήσουν τον σύντροφό τους κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της σχέσης. Είναι ενδιαφέρον ότι οι λόγοι αυτής της πράξης συχνά διαφέρουν ανάλογα με το φύλο. Τις περισσότερες φορές, ανεξάρτητα από το φύλο, τα άτομα που απατούν βρίσκουν πολλές εκλογικεύσεις που δικαιολογούν στο μυαλό τους την συμπεριφορά τους. Οι άνδρες ειδικότερα τείνουν να καταφεύγουν σε κάθε είδους «άρνηση» όταν πρόκειται για την απιστία: κατηγορίες, απομυθοποιήσεις, δικαιολογίες, εκλογικεύσεις κ.λπ: • Κάθε άντρας το κάνει. Έτσι είμαστε από τη φύση μας • Αν η γυναίκα μου δεν είχε πάρει τόσο πολύ βάρος, δεν θα κοίταζα αλλού. • Μετά τα παιδιά, η σύζυγός μου δεν θέλει να κάνουμε σεξ τόσο συχνά όσο παλιά. Τι πρέπει να κάνω λοιπόν; • Αν η δουλειά μου δεν ήταν τόσο αγχωτική, δεν θα χρειαζόμουν την απελευθέρωση που νιώθω όταν βλέπω πορνό. • Φλερτάρω μόνο. Δεν συνδέο

Σε ικετεύω μη μου τα λες από κει. Στα μούτρα πες μου τα. Δε θέλω να βλέπω πια τα πληκτρολογημένα σου συναισθήματα. Ούτε να ποστάρω για να καταλάβεις πως μου λείπεις. Δε θέλω να ανεβάζω τραγούδια στον τοίχο μου. Θέλω να βγούμε ξανά και να στα τραγουδώ ακουμπισμένοι χείλη με χείλη. Δε θέλω την καρδούλα σου στη φωτογραφία μου . Θέλω να με κοιτάζεις, να με αγκαλιάζεις και να με φιλάς την ώρα που με αποχαιρετάς κάτω απ΄ το σπίτι. Δε θέλω να δεις κοινοποιημένα κοκτέιλς για να νομίζεις πως έχω άλλον και να ζηλέψεις. Θέλω να είμαι μαζί σου, να πίνω μπύρες και να με κάνεις να ξεχνάω πως υπάρχουν κινητά. Δε θέλω να κοιτάζω αν είσαι ενεργός. Θέλω απλά να σου ενεργοποιώ εγώ, όλες σου τις αισθήσεις. Δε θέλω να διαβάζω ένα σκέτο ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ . Θέλω να καθόμαστε δίπλα δίπλα και να μου πεις με κείνα τα θυμωμένα μούτρα σου, πως δε θέλεις να μου μιλήσεις. Δε θέλω να χαμογελάω στην κάμερα για να σου δείξω πως είμαι ευτυχισμένη. Γιατί και εσύ και εγώ ξέρουμε πως δεν είμαι. Αν ήμουν, θα γελούσα μό

Ερωτομανία ή αλλιώς σύνδρομο Clerambault, είναι η αυταπάτη που δημιουργείται σε ένα άτομο, όταν πιστεύει ότι ένα άλλο είναι ερωτευμένο μαζί του. Τις περισσότερες φορές όμως, δεν ισχύει. Το άτομο που πάσχει από ερωτομανία πλάθει στο μυαλό του σενάρια για διάσημα πρόσωπα, αλλά και για άτομα που δεν γνωρίζει. Δημιουργεί ουσιαστικά στο μυαλό του μια ερωτική σχέση, που είναι ανύπαρκτη. Ο όρος του συνδρόμου Clerambault δημιουργήθηκε από τον Γάλλο ψυχίατρο, ο οποίος διέγνωσε τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Η διάγνωση της ερωτομανίας συνοδεύεται με τη διάγνωση της παραληρηματικής διαταραχής. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM), στην ερωτομανία οι αυταπάτες δεν προκαλούνται λόγω ουσιών, φαρμάκων ή σχιζοφρένειας. Το άτομο έχει μόνο παραισθήσεις και όχι κάποια άλλη περίεργη συμπεριφορά και αποτελεί σύμπτωμα ψυχικής διαταραχής. Το άτομο που πάσχει από ερωτομανία, πιστεύει ότι κάποιος είναι ερωτευμένος μαζί του, ενώ υπάρχουν αποδείξεις για τ

Φρόντιζε να μην κρατάς μέσα σου κακία για κανέναν. Δεν υπάρχει από αυτό, μεγαλύτερη σκλαβιά. Θα περάσουν από τη ζωή σου άνθρωποι που θα σε πληγώσουν. Άνθρωποι που θα σε προδώσουν, άνθρωποι που θα σου κάνουνε κακό. Όπως και να πορεύεται κανείς, αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει. Και θα θυμώσεις μαζί τους. Και θα οργιστείς. Και θα αντιδράσεις. Και θα κλάψεις. Και θα ξεσπάσεις. Και είναι αυτό όλο φυσιολογικό. Έρχεται όμως κάποια στιγμή -δεν μπορεί θα το έχεις νιώσει- που η αρχική η φούντωση, η ένταση, περνάει. Καταλαγιάζει. Και είναι το σημείο αυτό που πρέπει να αποφασίσεις. Να αποφασίσεις, αν θα κρατήσεις κακία μέσα σου. Να αποφασίσεις αν θα κρατήσεις μέσα σου θυμό. Ή, να αποφασίσεις αν θα συγχωρήσεις, αν θα προχωρήσεις λέγοντας στον εαυτό σου πως ‘’ ό,τι έγινε έγινε’’, πως ‘’ο χρόνος πίσω δεν γυρνά’’. ‘’Μα δεν είναι εύκολο’’, ίσως να μου πεις. Ναι. Δεν είναι. Υπάρχουν καταστάσεις, που ανθρώπινος νους, δεν τις χωρά. Πως λοιπόν, να μπορέσει κανείς να συγχωρέσε

Η συναρμολόγηση ενός ονείρου δεν διαφέρει από τη συναρμολόγηση οποιουδήποτε αντικειμένου. Ακόμα και  αν έχεις όλα τα κομμάτια του, μέχρι να τα μοντάρεις, δεν θα έχεις αυτό που θέλεις. Το επιτυχημένο αποτέλεσμα εξαρτάται από το αν έχεις συγκεντρώσει τα σωστά κομμάτια σε κάθε βήμα της πορείας. Παρ΄όλο που το τελευταίο βήμα μπορεί να μην είναι τίποτε άλλο παρά το τελικό στρίψιμο μιας βίδας, ωστόσο αν όλα τα άλλα πριν από αυτό δεν έχουν ταιριάξει σωστά, η βίδα δεν θα βιδώνει. Αυτή είναι η δοκιμή. Το μυστικό είναι να μη χάσεις το θάρρος σου, έστω κι αν χρειαστεί να πας πίσω και να επαναλάβεις μερικά από τα προηγούμενα βήματα. Μπορεί να χρειαστούν αρκετές δοκιμές. Να ξέρεις ότι το αποτέλεσμα περιμένει να εμφανιστεί όταν θα έχουν συναρμολογηθεί όλα τα κομμάτια. Πριν από πολλά χρόνια, ο άντρας μου κι εγώ, νιόπαντροι τότε, αγοράσαμε μία από αυτές τις βιβλιοθήκες που τις συναρμολογείς μόνος σου, για να την τοποθετήσουμε στο πρώτο διαμέρισμα. Εκείνο που μας είχε τραβήξει σ’ αυτό το συγκ