Μην κλαις Κουασιμόδε μου..
Το Παρίσι δεν ξημέρωσε ίδιο.
Μυρωδιά καμένου και μια ιστορία 865 χρόνων στις στάχτες.
Τέλος εποχής.. τέλος ενός συμβόλου όπως το ξέραμε.
Μην κλαις Κουασιμόδε μου..
“Παραδέρνεται στα κύματα μα δεν βυθίζεται” έγραψε η Βίβιαν Ευθιμιοπούλου κι είναι η ελπίδα, η πίστη, η ανάγκη μας να πιαστούμε τώρα με πείσμα και στα αποκαϊδια να χτιστεί η ιστορία από την αρχή.
Μην κλαις Κουασιμόδε μου κι ας τσούζουν τα μάτια σήμερα από την θλίψη…
Κι ας είδες το καμπαναριό σου να τσακίζεται, να χάνεται..
Κι ας είδαμε την παιδική μας ηλικία να χάνεται και να καίγεται. Βλέπεις, πολλοί από εμάς, από τα πρώτα μυθιστορήματα που πιάσανε τα παιδικά μας χέρια, ήταν η Παναγία των Παρισίων.
Κι εσύ Κουασιμόδε μου, ο πρώτος μας παιδικός έρωτας! Διαχρονικός ήρωας της χαμένης παιδικότητας μας..
Και ξύπνησαν οι μνήμες μας απόψε.. κλαίμε παρέα σου γιατί άστεγοι μείναμε κι εμείς μαζί σου.
Ίσως γιατί σε κοιτάξαμε και ποτέ δεν σε είδαμε.
Ίσως γιατί ποτέ δεν σε αγκαλιάσαμε αληθινά πολύ!
Πίστεψε.. θα ξαναχτιστεί.. κι ας μην είναι ίδιο με πριν.
Εκεί, στις καμπάνες ανάμεσα θα βρεις ξανά καταφύγιο κι ευτυχία.
Κι εκεί, θα αγαπηθείς ξανά.
Θα αγκαλιαστείς ξανά. Αληθινα..
Ανθρώπων έργα.. παιδιών εφιάλτες Κουασιμόδε μου!
Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το tragikogreece σέβεται όλες τις απόψεις, με χιούμορ και όχι με ύβρεις.
Γιαυτό σας παρακαλούμε να μην αναρτάτε σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το περιεχόμενο του άρθρου.