Γεωργία Ανδριώτου Η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση υπήρξε αναγκαιότητα και η εφαρμογή της στους μαθητές όλων των βαθμίδων προκάλεσε έντονους προβληματισμούς και δέχτηκε αρκετές επικρίσεις. Σε μια πρώτη εκτίμηση, έρχεται σε αντίθεση με τα ερευνητικά δεδομένα που αναφέρονται στην επίδραση της οθόνης στη συμπεριφορά και στην επίδοση των παιδιών, καθώς αυξήθηκε ο χρόνος επαφής και ενασχόλησης των μαθητών με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, tablet ή κινητά τηλέφωνα.. Επιπλέον, διατηρεί ως κυρίαρχο τον διδακτικό ρόλο του εκπαιδευτικού, υποβαθμίζοντας τον παιδαγωγικό του ρόλο, και καταργεί ή απλοποιεί το πλέγμα των σύνθετων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων που παίζουν καθοριστικό ρόλο μέσα στη σχολική τάξη. Αν δεχτούμε πως οι μαθητές του Γυμνασίου & Λυκείου ήταν ήδη εξοικειωμένοι με τη χρήση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, οι μαθητές των μεγαλύτερων κυρίως τάξεων του δημοτικού σχολείου, ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τον «μαγικό» κόσμο του Internet και προφανώς ήταν απροετοίμαστοι
