tragikogreece.blogspot.com

Δεν είσαι άνθρωπος εσύ, έμβιο μέλι που στάζει είσαι: «Ναι ματάκια μου», της λες, «ναι  μωράκι μου. Ναι καρδούλα μου… Το βράδυ, όπως είπαμε. Έχεις πολλή δουλειά, έτσι; Ναι ψυχούλα μου. Και, ψυχούλα μου- ματάκια μου- καρδούλα μου, να τονίσουμε ότι έχεις πάρα πολλή δουλειά, σωστά; Ζωή μου εσύ… Θα ξεκ@λωθείς να περνάς αριθμούς για να προλάβεις το deadline σου, το κατάλαβα καλά λαμπερό φως των μυωπικών μου ματιών; Εντάξει γλυκιά μου, θα τα πούμε το βράδυ- πάαααααρα πολύ αργά- στο σπίτι». Κλείνεις το σταθερό τη στιγμή που έχεις ήδη αρχίσει να πληκτρολογείς στο κινητό σου τον αριθμό της Λάρας (όχι της Κροφτ, το χαϊδευτικό μιας «κωλάρας» είναι) και την ενημερώνεις πως αν θέλει, ναι, μπορεί να περάσει αυτή τη στιγμή από το σπίτι σου γιατί θέλεις να μάθεις περισσότερα για τον εσωτερικό της κόσμο. Μάλιστα, σκοπεύεις να ξεκινήσεις μ’ ένα ειδικά διαμορφωμένο εργαλείο από τις σάλπιγγές της. Ώπα, αδερφέ, πριν συνεχίσεις το menshouse είναι εδώ για σένα: είσαι σίγουρος πως θέλεις να

Ας μιλήσουμε για την κατεύθυνση αυτή τη φορά. Προς ποια κατεύθυνση εσείς οδεύετε; Ο σύζυγός σας; Είναι παράλληλες; Ταυτίζονται… ή κάπου, σε κάποιο σημείο συναντιούνται; Υπάρχει ένα παραμύθι για μεγάλους και εκεί λέει πως οι ζωές των δύο συντρόφων σε μία σχέση είναι σαν δύο σύννεφα, στα βάθη του ουρανού κινούνται μαζί, μπερδεύονται μεταξύ τους, χωρίζουν, ενώνονται πάλι και κάποια στιγμή… διαλύονται. Και τότε η στιγμή αυτή είναι οδυνηρή. Το ζευγάρι σκέφτεται «Και τώρα; Πού πάμε;» Είναι αυτή η κομβική στιγμή που και οι δύο τους, αρκετές φορές, ο ένας πιάνει το χέρι του άλλου και αποφασίζουν να προχωρήσουν μαζί, με νέα «ταυτότητα», για νέους προορισμούς, ώριμους, που ο δρόμος τους θα ζυμωθεί, θα αλλάξει και επαναπροσδιοριστεί ίσως αμέτρητες φορές. Είναι λοιπόν, νομίζω, σημαντικό να δούμε πού βρισκόμαστε με το/τη σύζυγό μας. Κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση; Έχουμε κοινούς στόχους στη ζωή μας; Ίσως κάποιος από τους δύο να είναι πιο «μπροστά», ίσως ο άλλος πιο «πίσω». Αυτό όμως εί

Αν νιώθετε ότι τίποτα δεν «κινείται» στη ζωή σας, ίσως πρέπει να σκεφτείτε τι κάνετε εσείς από την πλευρά σας. Σίγουρα δεν θα έχετε ακούσει κανέναν να παραπονιέται: «Σηκώνομαι νωρίς κάθε πρωί, γυμνάζομαι, μελετώ, φροντίζω να διατηρώ υγιείς τις σχέσεις μου, καταβάλλω τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια στη δουλειά μου, κι όμως δεν προκύπτει ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΟ στη ζωή μου!» Η ζωή σας είναι ένα ενεργειακό σύστημα. Αν δεν προκύπτει τίποτα καλό στη ζωή σας, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σας. Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι οι ενέργειές σας διαμορφώνουν τις συνθήκες και τις συγκυρίες στη ζωή σας, θα πάψετε να υιοθετείτε το ρόλο του θύματος. Μπορεί να βλέπουμε τη ζωή των άλλων ανθρώπων και να αναρωτιόμαστε: «Μα τι συνέβη στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος;» Ο Γιάννης παίρνει προαγωγή και σκεφτόμαστε: «Μα τι έκανε και πήρε αυτή την προαγωγή;» Οι γείτονες γιορτάζουν την τεσσαρακοστή επέτειο του ευτυχισμένου γάμου τους και αναρωτιόμαστε: «Γιατί είναι τόσο τυχεροί;» Μπορεί όλα αυτά να σας π

Μην πληγώνεις τους γονείς σου για να ευχαριστήσεις τον υπόλοιπο κόσμο. Ο υπόλοιπος κόσμος μόνο να κρίνει ξέρει και ούτε ποτέ του δεν ξόδεψε ολόκληρη τη ζωή για φτιάξει τη δική σου, ούτε ποτέ του δεν θα του καεί καρφί για το μέλλον σου, θα σε έχει πάντα γραμμένο. Οι γονείς σου είναι το άλλο σου μισό, χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχες, τους οφείλεις ένα ευχαριστώ. Αλλιώς πιο είναι το νόημα της ζωής, αν πρώτα δεν σέβεσαι και αγαπάς τους γονείς σου; Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!

«Η ζωή, φίλε,  είναι μια ντομάτα, άλλος την τρώει στη σαλάτα κι άλλος στη μάπα» διαμηνύει μια λαϊκή ρήση, θέλοντας να αναδείξει το ρόλο της τύχης –ή της ατυχίας, αν θες– στη ζωή μας. Εμείς σήμερα θα μιλήσουμε για τους ανθρώπους που σκοντάφτουν και πέφτουν με τα μούτρα στην ντομάτα. Τους ανθρώπους που κατά μια έννοια ελέγχουν την τύχη τους σε μεγάλο βαθμό, αφού είναι συνεχώς επιρρεπείς στα ατυχήματα. An accident waiting to happen, που λένε και στο χωρίο μου! Επειδή, όμως, μια απλή αναφορά στους ανθρώπους αυτούς, θα ήταν démodé (πώς τις μιλάω έτσι τις γλώσσες -πολυεθνική είμαι, όχι αρθρογράφος!) και μονοδιάστατη, άσε που δε θα κατάφερναν να ανοίξουν το link και θα πήγαινε τζάμπα το άρθρο, θα αυξήσουμε το αναγνωστικό κοινό, περιπλέκοντας την κατάσταση κι εξετάζοντας τις ατσούμπαλες υπάρξεις μέσα απ’ το πρίσμα των ερωτικά προσκείμενων προς αυτούς. Τι γίνεται, λοιπόν, αγαπητοί φίλες και φίλοι (κάμερα σε μένα) όταν δαγκώνεις τη λαμαρίνα με μια κινητή καταστροφή; Η ασφάλεια ζωής κ

Είναι κάποιοι άνθρωποι που η δυναμικότητά τους  σε αναγκάζει να τους ξεχωρίσεις ανάμεσα σε πολλούς. Η ισχυρή προσωπικότητα τους είναι ευδιάκριτη ανάμεσα στο πλήθος. Και η έντονη αυτοπεποίθηση τους ορατή από μακριά. Είναι εκείνοι που έχουν μάθει να μετατρέπουν την αδυναμία τους σε δύναμη από ανάγκη και όχι επιλογή. Που φτάνουν συχνά στον πάτο της ψυχής τους και αναδύονται στην επιφάνεια της χωρίς βοήθεια. Αιμορραγούν ακατάσχετα και κλείνουν μόνοι τους τις πληγές τους. Γίνονται παρανάλωμα στις φωτιές του κόσμου και αναγεννιούνται από τις στάχτες τους. Εκείνοι οι δυνατοί αυτού του κόσμου που σου προκαλούν δέος και θαυμασμό ταυτόχρονα. Που θα ήθελες να έχεις συμμάχους και όχι εχθρούς. Είναι βλέπεις αυτή η στάση, η συμπεριφορά και  η αντοχή τους που γίνονται παράδειγμα ζωής για τους άλλους… Δεν θα τους ακούσεις ποτέ να μεμψιμοιρούν ή να γκρινιάζουν. Δεν θα τους δεις ποτέ να δακρύζουν ή να χτυπιούνται. Δεν θα τους αντικρίσεις να παραπονιούνται και να μοιρολατρούν. Τους βλέπεις κ

Μη βιάζεσαι! Θα αγαπηθείς ότ αν δε θα το περιμένεις… Θα αγαπηθείς όταν τα λάθη σου θα τα δεις να συγχωρούνται και δεν θα δικάζονται απ΄ ανθρώπους δικαστές. Όταν θα ακούσεις “δεν πειράζει, μη φοβάσαι” , όταν θα ακούσεις πως και τα λάθη σου αγαπούν. Θα αγαπηθείς την μέρα που θα σε δέχονται ολόκληρο κι ατόφιο. Την μέρα που δεν θα χρειάζεσαι πια μάσκες γελαστές. Την μέρα που θα δουν τα δάκρυα σου και δεν θα ντρέπεσαι να κλαις εκεί σκυφτός. Θα αγαπηθείς την ώρα που θα μιλάς για τα όνειρα σου και θα ΄χεις δυο αυτιά για να σε ακούνε. Την ώρα που στην εικόνα σου δυο ματιά θα αστράφτουν και μια ορθάνοιχτη αγκαλιά θα μοιάζει με λιμάνι. Θα αγαπηθείς την νύχτα που το σκοτάδι θα γλυκάνει και δεν θα φτιάχνει εφιάλτες δυνατούς. Την νύχτα που θα πλαγιάζεις στο κρεβάτι και η απέναντι γωνιά του από χάδια κι από ανάσες θα γεμίζει. Θα αγαπηθείς το πρωινό που θα ημερέψεις από τις πιο άγριες σου μοναξιές. Το πρωινό που θα ξυπνάς με μια λαχτάρα και θα έχει γεύση επιτέλους

Θέλω εσένα σε όλα τα μήκη κι όλα τα πλάτη του χρόνου Ζούμε σ᾽ έναν κόσμο όπου όλοι κοιτούν να πάρουν κάτι από τον άλλον. Για να δώσουν ούτε λόγος. Σήμερα, όμως, θα τους αφήσω όλους αυτούς τους εγωιστές στην άκρη και θα γράψω για μας και τη μοναδική μας ιστορία. Ποτέ δε νοιάστηκα για τα υλικά αγαθά. Ποτέ δεν απαίτησα αχόρταγα για περισσότερα. Η πρώτη κι αναγκαία μου ύλη ήσουν εσύ, κι αυτό ήταν αρκετό για ν᾽ αγγίξω την ευτυχία. Θέλω οι μέρες και οι νύχτες μου να είναι γεμάτες από τη μυρωδιά σου. Να σ᾽ έχω αγκαλιά μέχρι τα μαλλιά σου να γίνουν λευκά και το δέρμα σου να στολιστεί με τα σημάδια της πείρας. Θέλω να σε κρατώ απ᾽ το γερασμένο σου χέρι κι οι άνθρωποι τριγύρω να μας κοιτούν με συγκίνηση και απορία για το πώς καταφέρνουμε ακόμη να είμαστε ερωτευμένοι σαν πιτσιρίκια. Κι εμείς απ᾽ την άλλη, να μη τους δίνουμε σημασία, παρά να χανόμαστε ο ένας μέσα στο βλέμμα του άλλου και να ζούμε τη στιγμή. Τη δική μας, μοναδική στιγμή. Είμαστε απ᾽ τους έρωτες εκείν

Μην αγνοείς τα σημάδια Oι ερωτικές σχέσεις είναι σίγουρα όμορφες αλλά είναι πολλοί που  απολαμβάνουν δεόντως και το παιχνίδι των πρώτων ημερών.  Θα στείλει; Δε θα στείλει; Σε θέλει τελικά ή όχι; Και επειδή η υπομονή είναι αρετή, αλλά εσύ θέλεις και να ξέρεις, υπάρχει η  γλώσσα του σώματος  που ξεκαθαρίζει κάπως τα πράγματα. Ιδού λοιπόν τα σημάδια που φανερώνουν ότι σε θέλει! 1. Ο τρόπος που κοιτάζει:  Προφανώς αν σε θέλει, σε κοιτάζει έντονα και συνέχεια. Ξέρεις, είναι το κλασικό που όταν στρέφεις το βλέμμα σου προς την πλευρά του εκείνος ή θα κοκκινίσει ή θα το χαμηλώσει και όλα αυτά τα γνωστά τελοσπάντων που φανερώνουν ότι ενδιαφέρεται. Προσοχή όμως: Το θέμα είναι να σε κοιτάζει γλυκά και ερωτικά, και όχι με βλέμμα που φανερώνει ότι είναι αρπακτικό έτοιμο για το επόμενο θύμα του. Αυτό δεν το θέλουμε! 2. Προσπαθεί να γίνει αρρενωπός:  Εντάξει δε φωνάζει κιόλας: Εδώ είμαι κοίτα πόσο... αρρενωπός και σέξι μπορώ να γίνω, αλλά σε περίπτωση που προβάλλει συνέχεια το σώμα του-πά

Για να χαλάσει μία σχέση, συνήθως στο προσκήνιο υπάρχει απιστία. Αφήστε τις δικαιολογίες περί ασυμφωνίας χαρακτήρων και βαρεμάρας-γιατί δεν κάναμε πλέον πράγματα μαζί-. Ο άνθρωπος είναι ον που αγαπάει τη συνήθεια οπότε και δυσκολεύεται να την αφήσει, εκτός φυσικά  αν γίνει κάτι πολύ τραγικό και huge (επαναλαμβάνω απιστία). Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ποτέ δεν ξεκινάς μία σχέση με στόχο να χωρίσεις. Ξεκινάς με όνειρα, έρωτα και ασίγαστο πάθος, μέχρι να αρχίσεις να σκυλοβαριέσαι, και να μη θες να τον δεις ούτε ζωγραφιστό-αλλά δε χωρίζεις-. Το βολικό, και σίγουρα αυτό που θα μας γλίτωνε από πολύ κόπο,  νεύρα και κλάμα, είναι μία μικρή ικανότητα πρόβλεψης του μέλλοντος. Με λίγα λόγια ποιος είναι αυτός ο άντρας που  πιθανόν να σε κερατώσει;  Κακά τα ψέματα, μέντιουμ δεν είμαστε και επίσης λέμε να μη στηριχτούμε στο αν έχει δύο κορυφές στο κεφάλι. Θα προτιμήσουμε για ακόμη μία φορά την  έρευνα και την επιστημονική εξήγηση την οποία σίγουρα λες και πιο έγκυρη.  Σύμφωνα λοιπόν με μελέτη

Κατά τη διάρκεια της ζωής σου γνωρίζεις πολλά άτομα, στις σπουδές, τις ασχολίες, τα περιβάλλοντα εργασίας που αλλάζεις, κάνεις παρέες και μέσα απ’ τις παρέες έρχονται κι άλλες γνωριμίες. Γνωστοί, φίλοι, έpωτες. Κι όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό σε σχέση με σένα. Είναι αυτοί που διάλεξες ενίοτε να έρθεις πιο κοντά, που σου δημιούργησαν κάποια έλξη, που σε τράβηξαν με κάποιο τρόπο να τους γνωρίσεις καλύτερα και να δημιουργήσεις δεσμούς μαζί τους. Σε τράβηξε «κάτι» σε αυτούς που ενδεχομένως να μην μπορούσες καν να προσδιορίσεις. Είναι η ενέργεια που σου μετέδωσαν, γνωρίζοντάς τα, η διάθεση που κουβαλάνε πάνω τους και τελικά η αύρα που σου εκπέμπουν. Η αύρα εξηγείται ως ένα σύνολο ηλεκτρομαγνητικών μορφών ενέργειας που περιβάλλει το φυσικό σώμα και θεωρείται η έδρα της ζωτικής δύναμης. Ο περισσότερος κόσμος το χρησιμοποιεί για να περιγράψει κοινώς και πιο απλά την αύρα ως τη θετική ή η αρνητική ενέργεια που μπορεί να σου βγάλει κάποιος, δημιουργώντας σου τ’

Μεγάλο θέμα η απιστία, υποκειμενικές κι οι προεκτάσεις του· κάποιοι την ορίζουν στην κλίμακα του άσπρου-μαύρου ενώ άλλοι της δίνουν έξτρα παραμέτρους ορίζοντάς την με τις πενήντα και βάλε αποχρώσεις του γκρι. Η απιστία έχει κλείσει σπίτια, έχει τερματίσει γάμους, αλλά –σε σπάνιες περιπτώσεις– έχει αναζωπυρώσει και τελματωμένες σχέσεις ετών κάνοντας τους εκάστοτε συντρόφους να διεκδικήσουν απ’ την αρχή όσα κινδύνευσαν να χάσουν με την πρότερη αδιαφορία τους. Αν συζητήσεις λοιπόν το θέμα με την παρέα σου θ’ ακούσεις τους ασπρόμαυρους σκληροπυρηνικούς να υποστηρίζουν πως πιστός σύντροφος είναι αυτός που δεν έχει μυστικά, που δεν ξενοκοιτάει, που δε σχολιάζει περαστικούς κώλους και δεν ξενυχτάει με περίεργες παρέες (όπου «περίεργες» βλέπε άτομα του αντίθετου φύλου). Με λίγα λόγια γι’ αυτούς πιστός θεωρείται όποιος δεν έχει προσωπική ζωή πέρα απ’ τη σχέση του, έτσι όμορφα κι αυταρχικά. Απ’ την άλλη είναι οι λεγόμενοι γκρι, οι υποστηρικτές του «Ο άνθρωπος είναι ον πολυγαμικό» που

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένας κόσμος που οι γυναίκες έβλεπαν τον άντρα τους, ή και όχι απαραίτητα, μια φορά το εξάμηνο. Για να μην πάω σε πιο ακραίες περιπτώσεις, όπως αυτή της καημένης της Πηνελόπης που περίμενε δέκα χρόνια πόλεμο κι άλλα δέκα μέχρι να γυρίσει ο καλός της. Εν ολίγοις, η κατάσταση είχε ως εξής. Ο αντρικός πληθυσμός της γης ήταν πολύ απασχολημένος με πολέμους και συμμαχίες, με ανατροπές και αλλαγές του κόσμου, τόσο ώστε η φυσική τους παρουσία κοντά στον άνθρωπό τους να είναι μερικώς αδύνατη. Με τα χρόνια η απόσταση αυτή μετριάστηκε, αλλά η ανάγκη εκδήλωσης προσοχής στη γυναίκα διαστρεβλώθηκε κατά πολύ. Τώρα πια, εν έτη 2016, θεωρείται επίδειξη προσοχής και εκδήλωση συναισθημάτων το να στείλεις μια ανθοδέσμη στο γραφείο, με μια κάρτα που θα λέει καλημέρα, επειδή έχετε τρεις μέρες να κοιμηθείτε μαζί, ή έστω να τη δεις και ξέρεις ότι έχει δύσκολη μέρα στη δουλειά. Μα οφείλω να σε πληροφορήσω, αγνώμονα και αδαή φίλε μου, πως αυτό που την πε

Όλα ξεκινάνε από ένα φιλί. Οι μεγάλοι έρωτες. Οι μεγάλες αγάπες. Η καλημέρα κι η καληνύχτα. Η αρχή μιας νέας χρονιάς αλλά και το τέλος αυτής. Άλλωστε, ένα φιλί έχει αποδείξει κι η ιστορία ότι είναι αρκετό για ν’ αναστήσει, να μεταμορφώσει αλλά και ν’ αποχαιρετήσει. Γιατί έχει τέτοια δύναμη που μπορεί να κάνει το μυαλό να πιστέψει, αφήνοντας χιλιάδες ερωτήματα αλλά κι ελπίδες. Κι αν έρωτας είναι κάτι που φεύγει, στη θέση του τι έρχεται τελικά; Και πώς σφραγίζεται όλο αυτό; Πάλι μ’ ένα φιλί ή απλά μ’ ένα αντίο; Κι αν ένα φιλί έρχεται την ώρα που κλείνεις μια πόρτα πίσω σου ή απλώς γυρνάς το κεφάλι σου στην άκρη του δρόμου, μαζί του μένει και μία υπόσχεση. Μένει ακόμα ένα στοιχείο. Μένει εκείνο το «ίσως». Γιατί κανένας έρωτας, στην πραγματικότητα, δεν πεθαίνει. Ακόμα κι αν θες να πιστέψεις ότι ανάμεσα σ’ έναν πολιτισμένο χωρισμό κρύβεται κι η βεβαιότητα των συναισθημάτων σου (ή μάλλον της απουσίας αυτών), τη στιγμή που γέρνεις το κεφάλι σου και σκας ένα φιλί στο στόμα, τότε