Ο αληθινός έρωτας δε φωνάζει, ψιθυρίζει
Ίσως τον έζησες, ίσως τον αναζητάς, ίσως και να τον ζεις. Είναι αυτή η διακριτική ευτυχία που σε διακατέχει, αυτό που μόνο εσύ κι ο άνθρωπός σου γνωρίζετε κι όμως με κάποιο μαγικό τρόπο βγαί νει προς τα έξω. Βλέπεις ζευγάρια και τα θαυμάζεις και βλέπεις κι άλλα που απορείς τι κάνουν ακόμα μαζί. Κοιτάς τις κινήσεις τους, τη στάση τους, τον τρόπο που κοιτάνε ο ένας τον άλλο κ αντιλαμβάνεσαι ότι ο αληθινός έρωτας δεν κάνει θεαματικές εισόδους και δυναμικές δηλώσεις. Είναι διακριτικός κι ήρεμος, κρύβεται στα μικρά και τα απλά, διότι ό,τι κι αν κάνεις κι ό,τι κι αν πεις όλα καταλήγουν στο πώς θα πάρεις τον άλλο αγκαλιά για να κλείσετε τα μάτια το βράδυ, στα ξενύχτια που θα κάνετε παρέα και στις άκυρες στιγμές που θα χαζεύετε ο ένας τον άλλο και δε θα πιστεύετε ότι ο άνθρωπος αυτός που έχετε απέναντί σας είναι δικός σας. Σου δείχνει το δρόμο και σε σπρώχνει να ανέβεις και να προχωρήσεις μπροστά, σε ανανεώνει και σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις. Δε χρειάζονται πολλά. Είναι ο καφές