tragikogreece.blogspot.com

Αργοπεθαίνει   όποιος  γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει το βήμα του, όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος  έχει την τηλεόραση για μέντορα του.  Αργοπεθαίνει όποιος  αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια, που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο, που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος  δεν «αναποδογυρίζει το τραπέζι» όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πάνσοφες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος  δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει το μεγα

Νόμος απαράβατος, αιώνιος και δε χωρούν εξαιρέσεις επί τούτου. Δεν χρειάζονται αναλύσεις για τον τίτλο. Μόνο γεγονότα και εμπειρίες, για να καταλάβεις πως ισχύει στο απόλυτο. Πόσες φορές σε μία δουλειά η προϊσταμένη σου, σου φωνάζει και σε εκνευρίζει; Πόσες φορές ο δικός σου, έπαιξε με τα νεύρα σου και σε έκανε έξαλλη; Ενώ εσύ αντίστοιχα ότι και αν κάνεις αυτός αγρόν ηγόραζε. Πάρτο χαμπάρι κουκλίτσα μου. ΣΕ ΕΛΕΓΧΕΙ. Είναι αυτός ή αυτή που έχει το πάνω χέρι σε μία κατάσταση.  Είναι αυτός ή αυτή που σου λέει έλα και τρέχεις χωρίς να μπορείς να ελέγξεις ούτε τα βήματά σου. Είναι αυτός ή αυτή που έχουν εκλάβει την αδυναμία σου και απλά το εκμεταλλεύονται. Και αν δεν το εκμεταλλεύεται συνειδητά, για κάποιο λόγο γνωρίζει από πριν τις αντιδράσεις σου. Πώς να το αλλάξεις αυτό; Έλα ντε!  Να αυξήσεις την αυτοεκτίμησή σου είναι μία καλή και γρήγορη συμβουλή για να σου δώσω.  Στην πράξη όμως; Χμ! εκεί είναι στο χέρι σου. Ειδικά αν η κατάσταση δεν αφορά τη δουλειά σου, για την οποία με

Ποια είναι η σχέση της βλακείας με την ηθική; Είναι δυνατό να υπάρξει σχέση ανάμεσα σ' ένα ανθρωπολογικό - βιολογικό γεγονός, που είναι η βλακεία και σ' ένα κοινωνικό - φιλοσοφικό γεγονός που είναι η ηθική; Κι ακόμα, πώς και γιατί εμπλέκεται η βλακεία στα κοινωνικά γεγονότα, συνεπώς και στην πολιτική ; Απ’ ό,τι ξέρουμε, κανείς κοινωνιολόγος ή φιλόσοφος δεν τόλμησε να σμίξει δυο κατηγορήματα φαινομενικά εντελώς άσχετα μεταξύ τους, τη βλακεία και την ηθική, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως: Η ανηθικότης είναι αποκλειστικό προϊόν των βλακών, όπως αποφαίνεται ο παραγνωρισμένος "ανορθόδοξος" κοινωνιολόγος  Ευάγγελος Λεμπέσης,  που πέθανε πριν από λίγα χρόνια βαθιά πικραμένος για τον καταποντισμό της ιδιοφυίας-του στο χάος της ελληνικής πνευματικής μετριότητας, στο σύντομο δοκίμιό του που έχει τον τίτλο:  " Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω "   (ανάτυπο από την Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών, τόμος Η, 1941). Θα προσπαθήσουμε παρ

Βιάζεσαι, το αισθάνομαι πως βιάζεσαι. Βιάζεσαι να περάσει η μέρα, ο μήνας, ο χρόνος. Κι αυτός μα και ο επόμενος, ίσως κι ο μεθεπόμενος.  Βιάζεσαι να φτάσεις στον προορισμό σου, να τελειώσει αυτό το ταξίδι, να βγεις από τη βάρκα και να έχεις βρεθεί στο νησί σου. Δεν κοιτάζεις γύρω σου. Δε χαζεύεις τα πουλιά που πετούν, δεν ακούς τον ήχο της θάλασσας. Το αισθάνομαι, τίποτα δεν αισθάνεσαι σε όλο αυτό το ταξίδι. Κι αυτό το “τίποτα” είναι χειρότερο από όλες τις δυστυχίες που θα μπορούσες να βιώσεις. Όλα γύρω μας είναι τόσο όμορφα. Η Γη, ο ήλιος, ο ουρανός, ο κόσμος ολόκληρος είναι ένας παράδεισος, τίποτα όμως δεν βλέπεις .  Έχεις τυφλωθεί από τη θέλησή σου να φτάσεις στην Ιθάκη σου, όπως ο Οδυσσέας και ο Καβάφης. Φαντάζεσαι πως ο προορισμός θα σε ανταμείψει. Γι' αυτό, πιστεύεις πως μέσα σε αυτή τη βάρκα δεν πρόκειται να συναντήσεις τίποτα ενδιαφέρον, τίποτα αξιόλογο, τίποτα σπουδαίο. Βιάζεσαι να φτάσεις στην κορυφή, να δεις το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα και δε βλέπεις 

Δεν άλλαξα για να αφομοιωθώ με αυτό τον κόσμο. Δεν αφομοιώθηκα αλλάζοντας τον χαρακτήρα μου για να ταιριάξω. Δεν ενσωματώθηκα ποτέ μαζί του. Ένα ξένο σώμα ήμουν πάντα και απλά μ΄ αυτόν τον κόσμο συνυπάρχω. Γιατί ήμουν πάντοτε διαφορετική και απροσάρμοστη. Ξεχωριστή και ιδιαίτερη. Και έφτιαχνα πάντοτε ένα άλλο καλύτερο και πιο όμορφο ολόδικο μου. Δεν βάδισα ποτέ στα δικά του χνάρια. Χάρασσα πάντοτε τα δικά μου αποτυπώματα. Αψήφησα τη λογική του και πορεύτηκα μόνο στους δρόμους της καρδιάς μου. Δε συμβιβάστηκα με την σκληρή εικόνα του. Επέλεγα να στοχεύω στα όνειρα μου. Αγάπησα τη μοναξιά μου και σιχάθηκα τις βουές και τα άδεια συνθήματα του. Αναζητούσα πάντα αληθινά πρότυπα, και δεν προσκύνησα τα απατηλά ιδανικά του. Γιατί είμαι ατίθασο πνεύμα και αδάμαστη ψυχή και δεν φυλακίζομαι στα στενά μυαλά του. Τολμώ να ξεγυμνώνω την καρδιά μου και να εκφράζω τα συναισθήματα μου, χωρίς φόβο και με πάθος. Να συντηρώ τον ρομαντισμό μου και να ονειρεύομαι αντικρίζοντας την ρηχότητα του. Ε

Μια από τις πιο κοινές μορφές ψυχασθένειας είναι η αχαριστία. Όσοι θεωρούν υπερβολικό τον  χαρακτηρισμό ας σκεφτούν πόσο λογική και φυσιολογική συμπεριφορά μπορεί να είναι, να τσακίζεις το χέρι που σε αγκάλιασε και σου πρόσφερε βοήθεια. Τα πολλά πρόσωπα της αγνωμοσύνης εκδηλώνονται με το να μην εκτιμάς κάτι που σου έχει χαριστεί να απολαύσεις και το καταστρέφεις, όπως το περιβάλλον. Όταν σου έχει δοθεί κάτι σε αφθονία και δεν μοιράζεσαι τίποτα με τους λιγότερο ευνοημένους που βρίσκονται σε ανάγκη και έλλειψη. Όταν δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε όσους έχουν συμβάλλει στην επιτυχία σου, πάρα μόνο στον εαυτό σου. Αχάριστος είναι και εκείνος που ό,τι και να κάνεις γι’ αυτόν δεν ικανοποιείται ποτέ. Εκείνος που διαγράφει όσα οι άλλοι έκαναν για εκείνον και να στρέφεται εναντίον τους όταν γίνεται κάποιο σφάλμα. Παραμένει πάντα δύσκολο και επώδυνο να δεχτούμε ότι ένας δικός μας άνθρωπος θα βρεθεί απέναντι μας ως εχθρός. Δύσκολα αποδεχόμαστε ότι ο συγγενής, ο σύντροφος, ο συνάδελφος, ο φί

Τι είναι η αγάπη; Η λέξη είναι τόσο πολύ φορτωμένη και διεφθαρμένη που αποφεύγω να την χρησιμοποιώ. Όλοι μιλάνε για αγάπη-κάθε περιοδικό και εφημερίδα και κάθε ιεραπόστολος μιλούν συνεχώς για αγάπη. Αγαπώ την πατρίδα μου, αγαπώ τον βασιλιά, αγαπώ κάποιο βιβλίο, αγαπώ το βουνό, αγαπώ την απόλαυση, αγαπώ την γυναίκα μου, αγαπώ τον Θεό. Είναι η αγάπη μια ιδέα; Αν όντως είναι, τότε μπορεί να καλλιεργηθεί, θραφεί, να περιβληθεί με στοργή, να επιβληθεί, να αλλάξει κατά το δοκούν.” “Επειδή δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το ανθρώπινο ζήτημα καταφεύγουμε σε αφαιρέσεις. Η αγάπη μπορεί να είναι η ύστατη λύση σε όλες τις δυσκολίες του ανθρώπου, τα προβλήματα και τις επώδυνες προσπάθειες, οπότε πως θα βρούμε τι είναι η αγάπη; Απλώς ορίζοντας την; Η εκκλησία την όρισε με τον ένα τρόπο, η κοινωνία με άλλο τρόπο και υπάρχουν ένα σορό αποκλίσεις και διαστρεβλώσεις. Λατρεύουμε κάποιον, κοιμόμαστε με κάποιον, η ανταλλαγή συναισθημάτων, η συντροφικότητα- είναι αυτό που λέμε αγάπη;” “Μπορεί η αγ

Σε περίπτωση που είναι ο καλός σου... λυπάμαι! Καλώς ή κακώς, κακώς αν με ρωτάς αλλά τελοσπάντων, εμείς τα κορίτσια από τη στιγμή που θα περάσουμε την ηλικία των 30, άντε 32 βαριά, ένα άγχος με το γάμο και τη δημιουργία οικογένειας μας πιάνει.  Απολύτως κατανοητό, αλλά μεταξύ μας, δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας, πόσο μάλλον πανικού.  Καταλαβαίνω βέβαια, ότι έχεις ανάγκη να ξέρεις, αν ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι μαζί, μπορεί να σου προσφέρει κάτι πιο σταθερό και σίγουρο.  Και ακριβώς επειδή το καταλαβαίνω, σου έχω τα σημάδια για να καταλάβεις, ότι μάλλον δεν είναι φτιαγμένος για γάμο.  Τουλάχιστον όχι με σένα.  Ο βιαστικός Για κάποιο λόγο βιάζεται. Από τον πρώτο μήνα έχει εκφράσει την πρόθεσή του να σε παντρευτεί, γιατί σίγουρα δεν έχει ξανανιώσει έτσι, ενώ ήδη μιλάει για τα ονόματα των παιδιών σας. Μη χαίρεσαι και προφανώς μην παίρνεις στα σοβαρά αυτά που λέει. Η βιασύνη έχει να κάνει με τη δική του ανασφάλεια και όχι με τον έρωτά του για σένα. Αλήθεια σου λέω, δύσ

Κι είναι κι αυτές οι αργές νύχτες που εμφανίζονται βίαια και θρασύτατα, όλες οι αλήθειες που έκρυβες τόσο πετυχημένα όλη μέρα. Είναι εκεί και περιμένουν γεμάτες πείσμα, απαντήσεις στα σκληρά ερωτήματά τους. Είναι αυτές οι επώδυνες αλήθειες που όπου και να κρυφτείς, θα σε βρουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις να ξημερώσει, για να εξαφανιστούν με την πρώτη ακτίνα του λυτρωτικού ήλιου. Είναι αυτές οι νύχτες ρε φίλε, που θες να κρυφτείς, να κουρνιάσεις μέσα σε μια αγκαλιά χωρίς γιατί, χωρίς πώς, χωρίς να μιλάς, χωρίς να εξηγείς…  Έτσι απλά να χωθείς μέσα της και να κλάψεις σαν μικρό παιδί. Είναι αυτές οι νύχτες ρε φίλε, που ουρλιάζεις χωρίς να ακούγεσαι και η ψυχή σου ματώνει και γίνεται κομμάτια. Καληνύχτα ρε φίλε. Αύριο πάλι...  Χρύσα Κατσιτοπούλου ewoman.gr Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!

Είναι κακό να είσαι ευαίσθητος; Eίναι κακό να είσαι δοτικός; Γιατί από τους περισσότερους αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρούνται μειονεκτήματα; Κι όμως! Είναι ωραίο να είσαι δοτικός, να δίνεις αγάπη με όλο σου το είναι. Να προσφέρεις απλόχερα την ψυχή σου σε όσους αγαπάς. Είτε πρόκειται για την οικογένειά σου, είτε για τους φίλους σου, τους αληθινούς, είτε για τον σύντροφό σου. Προτέρημα είναι η ευαισθησία και όχι δείγμα αδυναμίας, όπως πολλές φορές εκλαμβάνεται. Ναι, είμαι ευαίσθητη και μου αρέσει αυτό. Δείχνει πως διαθέτω συναισθήματα. Δεν είμαι χοντρόπετση, ούτε ανάλγητη. Δίνομαι ολοκληρωτικά στους φίλους μου και τον άνθρωπό μου. Γίνομαι χαλί για την οικογένειά μου και όσους αγαπώ. Κλαίω πολλές φορές όταν νιώθω πιεσμένη, ή όταν συμβεί κάτι που θα με αποσυντονίσει, ή όταν βιώνω την απώλεια. Όπως τρία χρόνια πριν, όταν έχασα τον πατέρα μου. Αν το σκεφτείτε, το κλάμα, τις περισσότερες φορές, ανακουφίζει. Ηρεμεί και γαληνεύει το μέσα μας και την ψυχή μας. Συχνά ακούω τη φράση

Δεκάρα δεν δίνω για το ποιος με αντιπαθεί και ποιος με σχολιάζει. Δεν δίνω δεκάρα και δεν θα δώσω ποτέ ξανά για όλους αυτούς που δεν αξίζουν την προσοχή μου, την φιλία και την παρέα μου. Έχω βαρεθεί τόσα χρόνια να χαλιέμαι, να πέφτω, να αδειάζω ψυχολογικά και να γεμίζω με αρνητισμό και ενεργειακά σκουπίδια από σχέσεις που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν στη ζωή μου. Αυτά βέβαια δεν αφορούν μόνο τους φίλους με τα “διπλά προσωπεία”, ούτε μερικούς συγγενείς που ψάχνουν την ευκαιρία να κακολογήσουν, μειώνοντας όποιον σκεφτεί ο υπέροχος εγκέφαλός τους, νομίζοντας πως έτσι θα εξυψώσουν τους εαυτούς τους. Αφορά και τους απλούς γνωστούς ή και αγνώστους, αυτούς που αντιπαθούν κάποιον σε δευτερόλεπτα, που βάζουν ταμπέλες με την πρώτη ματιά, αυτούς που δε βλέπουν την ψυχή τους  που μαραζώνει, που έχει καταντήσει και ξεπέσει τόσο χαμηλά από την υπερπροσπάθεια. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν με αγγίζουν πλέον οι χαρακτηρισμοί, η κακεντρέχεια και το κουτσομπολιό που είναι καθημερινό φαινόμενο

Κλείνω για λίγο τα μάτια μου, πάω πίσω, πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Το «μανούλα»  έγινε «μάνα» (και ευτυχισμένη να είμαι). Να σου τώρα,  που ήρθε η ώρα να σε μοιραστώ. Άντε να μας συστηθεί... Εφηβεία τη  λένε και ναι, άνετα θα μπορούσε να ήταν τυφώνας, μιας και τα σαρώνει όλα στο πέρασμά της. Πάμε λοιπόν αγαπημένη να γνωριστούμε... Φέρνεις αλλαγές,  πολλές και γρήγορες και εσύ παιδί μου μέσα στη μέση, παλεύεις να το διαχειριστείς όλο αυτό.  Βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει και ξεκινάς να ψάχνεις ό,τι σε εκφράζει.  Αναζητάς νέα πρότυπα, καινούργια μουσικά ακούσματα και το μέχρι τώρα ντύσιμό σου -ανακάλυψες- πως πλέον δεν σε εκφράζει . Αναζητάς την ανεξαρτησία και τη δική σου ταυτότητα. Μένω εκεί σε κάθε ξέσπασμά σου. Βλέπω τη διάθεσή σου  να αλλάζει σε δευτερόλεπτα. Σε βλέπω να αμφισβητείς τον ίδιο σου τον εαυτό και να χάνεις την αυτοεκτίμησή σου . Οι συγκρούσεις πολλές, αγώνες που τελειώνουν με νίκες και ήττες. Να ξέρεις όμως παιδί μου,  ότι εδώ είμαστε, εδώ θα βρεις το χ

Θαρρώ ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τα λέμε όλα με λέξεις που καταλαβαίνουν όλοι, πράγματα καθημερινά, φυσιολογικά και όχι τίποτα παραμύθια δεύτερης διαλογής. Να μιλήσουμε για γήινες υπάρξεις και όχι αερικά. Να μιλήσουμε για σένα, για μένα, που και το χάδι θέλουμε αλλά να και να βάλουμε τις φωνές όταν πρέπει. Να δείξουμε την απέχθεια μας αλλά και την αγάπη μας αρκεί να τηρούμε τα όρια. Να σε νοιαστώ και να μοιραστώ την αγωνία σου αλλά να, έχω κι εγώ τις δικές μου και είναι βαριές. Η γυναίκα δεν είναι ένα θαύμα κινητό. Η γυναίκα δεν γεννιέται έτοιμη και να ξέρει απ' έξω τις οδηγίες λειτουργίας της. Η γυναίκα μαθαίνει και μαθαίνεται κάθε μέρα και κάθε βράδυ που λυγίζει στο μαξιλάρι της... ψόφια. Γυναίκα είναι αυτή που με την παρουσία της απλά κερδίζει το κόκκινο κραγιόν και τη δωδεκάποντη γόβα με τον κόκκινο πάτο. Αυτή που σε τίκτει εσύ το αρσενικό και η κάθε άλλη που έχεις τον τίτλο το γυναικείο, οφείλεις να τη σέβεσαι αν ο τρόπος που φέρεται είναι ο ανάλογος. Γιατί ρε φίλ

Ανέκαθεν οι γιορτινές ημέρες επηρεάζουν την ψυχοσύνθεσή μας. Και αναφέρομαι κυρίως στη διαφορετική προσέγγιση ως προς την ανάγκη της προσφοράς. Ο κάθε άνθρωπος λειτουργώντας σε κάποιο βαθμό εγωιστικά, ενδιαφέρεται για το σύνολο αφού έχει πετύχει την ατομική του ισορροπία. Πιθανά η κατασκευασμένη ατμόσφαιρα ευτυχίας που δημιουργείται στις γιορτινές περιόδους, του δίνει την αφορμή να ξεφύγει από τον μικρόκοσμό του. Έτσι μπορεί ευκολότερα να αντιληφθεί τον πεινασμένο, τον άστεγο, τον άνεργο, τον ασθενή δίπλα του και να αναπληρώσει μέρος της ετήσιας αδιαφορίας του με μια προσφορά. Φυσικά ο σκοπός του κειμένου δε θα μπορούσε να είναι η απαξίωση αυτής της πράξης. Σκοπός του κειμένου είναι να θυμόμαστε όλοι πως ο πόνος, η πείνα και οι κακουχίες είναι για πολλούς ανθρώπους μια καθημερινότητα. Αντίστοιχης επομένως διάρκειας θα πρέπει να είναι και η προσφορά. Διότι αν η τελευταία συμβαίνει μόνο κατά περιόδους, καταλήγει να παίρνει τα χαρακτηριστικά της ελεημοσύνης. Επομένως μετατρέπετα

Σε περίπτωση που τα έχεις κάνει, διάβασε παρακάτω για να... ΜΗΝ τα ξανακάνεις Σε περίπτωση που τα έχεις κάνει, διάβασε παρακάτω για να... ΜΗΝ τα ξανακάνεις Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το πρώτο διάστημα μίας σχέσης και κυρίως τα συναισθήματα τα οποία βιώνεις. Έρωτας, ενθουσιασμός, ανυπομονησία, όλα αυτά τα μικρά αλλά τόσο όμορφα συναισθήματα που σε κάνουν να μη σκέφτεσαι καθαρά, να μην μπορείς να συγκεντρωθείς στη δουλειά και τελοσπάντων να μην ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Μέσα σε όλη αυτή την απίθανη κατάσταση, εμείς τα κορίτσια, έχουμε πάντα τον μαγικό τρόπο να τα κάνουμε όλα… χάλια! Ε φυσικά γλυκιά μου. Διότι η γυναικεία φύση είναι πολυσχιδής με αποτέλεσμα να κάνει τα εύκολα, δύσκολα. Και πάνω που έλεγες ότι… «εδώ είμαστε» η βάρκα αρχίζει να μπάζει νερά. Τι μπορεί να έκανες λάθος; Διάβασε παρακάτω και θα καταλάβεις. Τον αφήνουμε να μας επηρεάσει… πολύ Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι ερωτευμένος, δε σε νοιάζει τίποτε άλλο, εκτός από τον καλό σου. Το μόνο που θέλε