Γεμίζουμε τελικά τόσο πολύ το χρόνο μας για να αποφύγουμε να μείνουμε μόνοι μας;
ιατί έχουμε αυτή τ ην ακατάπαυστη ανάγκη να είμαστε απασχολημένοι συνεχώς; Γιατί το σίγουρο είναι ότι ειδικά στη σύγχρονη κοινωνία και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό ακριβώς είναι που επιδιώκουμε! Στον κοινωνικό μας κύκλο, προσδιοριζόμαστε από το πόσα «πράγματα» κάνουμε ακριβώς και από το περιεχόμενό τους. Βγαίνουμε για να πιούμε, πηγαίνουμε σε πάρτι, σε κοινωνικές εκδηλώσεις, πηγαίνουμε για ψώνια, στον κινηματογράφο και η λίστα είναι ατέλειωτη… Μας ικανοποιούν αληθινά όμως αυτά; Ή κάποια από αυτά; Ακόμα κι όταν μένουμε μόνοι, θέλουμε να είμαστε απασχολημένοι. Παρακολουθούμε άσκοπα τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, βλέπουμε τηλεόραση, στέλνουμε συνεχώς μηνύματα, πηγαίνουμε γυμναστήριο, χρειάζεται να μαγειρέψουμε ή να καθαρίσουμε το σπίτι. Η πραγματική ερώτηση είναι εδώ: επενδύουμε συναισθηματικά σε κάτι από όλα αυτά; Είμαστε «προγραμματισμένοι» από μια τόσο νεαρή ηλικία να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε να δουλεύουμε σκληρά, να γεμίζουμε τη ζωή μας με επιτεύγματα και επιτυχίες, να μ