Η Ελλάδα και τα σοβαρά κράτη

Είναι το λιγότερο θλιβερή η διαπίστωση, ότι σαν κράτος η Ελλάδα, από την ίδρυσή της, δεν μπορεί να εφαρμόσει
δυνατή εσωτερική πολιτική μέσω του οργανωμένου κράτους.

Αυτό οφείλεται στα εξής: 
 α) Κάθε κυβέρνηση έρχεται και αλλάζει τη δημόσια διοίκηση έτσι ώστε να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Εξ ορισμού αυτό αποφέρει ανοργανωσιά, αφού κάποιος ικανός σε μια θέση, μετακινείται αλλού σε 3 χρόνια κι είναι δεδομένο ότι δημιουργείται κενό, αφού και στη νέα θέση του ο άνθρωπος αυτός θα πρέπει να προσαρμοστεί και στην παλαιά του θέση, αν δεν αντικατασταθεί από εξίσου ικανό στέλεχος, υπάρχει κενό. Αν σκεφτούμε σε τι βαθμό έγινε αυτό μετά τη μεταπολίτευση, τότε είμαστε κοντά στο να καταλάβουμε, γιατί η δημόσια διοίκηση δε λειτουργεί όπως πρέπει.

β) Γραφειοκρατία: Το διαχρονικά βασικό πρόβλημα του ελληνικού κράτους. Το πώς και γιατί προέκυψε δεν είναι στο αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Η ύπαρξη αυτού του προβλήματος όμως είναι τροχοπέδη στις δουλειές των πολιτών. Αν κάποιος χρειάζεται μήνες για να στήσει μια δουλειά ή αδυνατεί λόγω γραφειοκρατίας να τη στήσει ή να πάρει χρήματα που του χρωστά το κράτος ή… ή.. ή (δεν έχουμε τελειωμό αυτά τα ή) τότε έχουμε πρόβλημα.

 γ) Υπέρμετρα μεγάλο δημόσιο: Ουδέν περεταίρω σχόλιο.

 δ) Οργανωμένη πολεοδομία: Ούτε για αστείο στο ελληνικό κράτος.

 ε) Σταθερή εσωτερική πολιτική και εξωτερική πολιτική. Αυτός είναι ίσως και ο βασικός άξονας για τα περισσότερα στραβά στο νεοελληνικό κράτος.

 Συνδυάζοντας τα παραπάνω με το έλλειμα σωστής ελληνικής νοοτροπίας από τους νεοέλληνες, έχουμε το σύνολο του χάους που ζούμε. Στα κάπως πιο σοβαρά κράτη, γιατί και τα λεγόμενα σοβαρά κράτη έχουν προβλήματα, έχουν πράγματα τα οποία δουλεύουν σταθερά σωστά ή προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εφαρμόσιμες πολιτικές

Θέλω να σταθώ εδώ, στο ε) που ανέφερα παραπάνω. Στην Ελλάδα των αδαών ψηφοφόρων, υπάρχει η άποψη, ότι όσο περισσότερα τα κόμματα στη Βουλή, τόσο καλύτερη η δημοκρατία μας γιατί ακούγονται πολλές απόψεις, το οποίο σημαίνει χάος στις πολιτικές που εφαρμόζονται.

 Η ερώτησή μου, προς όσους το υποστηρίζουν αυτό, είναι πάντα η ίδια: Πόσα ψέματα ακόμα θα συνεχίσετε να λέτε στον εαυτό σας; Είμαστε λέει, ρομαντικοί άνθρωποι και πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο με δημοκρατικές διαδικασίες…… και τρίχες κατσαρές.

Οι Η.Π.Α. που έχουν δύο κόμματα και ανεξαρτήτως ποιό από τα δύο κυβερνά, έχουν σταθερή εξωτερική και εσωτερική πολιτική (καθαρά νεοταξίτικες πολιτικές, αλλά εξετάζω τη σταθερότητα με την οποία τις ακολουθούν), τελευταία φορά που κοίταξα στον παγκόσμιο χάρτη παρέμεναν μια υπερδύναμη, με δυνατότητα διεξαγωγής δύο ταυτόχρονων παγκοσμίων πολέμων. Είστε σίγουροι ότι κάνουν λάθος;

Γυρίζοντας στα δικά μας, αρκεί να πώ, ότι αν θέλαμε να βελτιωθεί το κράτος μας κατακόρυφα και όχι οριζόντια, θα έπρεπε να θέσουμε κάποιους βασικούς άξονες εσωτερικής πολιτικής.

 Πρώτον αύξηση του πληθυσμού, φυσικά όχι μέσω της αθρόας και ανεξέλεγκτης εισαγωγής εγκάθετων μουσουλμανικών πληθυσμών στο έδαφός μας, αλλά μέσω της αύξησης του γηγενούς πληθυσμού, ώστε σε ορίζοντα 20ετίας να αυξηθεί το λεγόμενο Base taxation ήτοι η βάση της φορολογίας. Αυτό δε, θα επιτευχθεί χωρίς προώθηση του πληθυσμού από τις πόλεις στην επαρχία μέσω σωστής αγροτικής πολιτικής. Είναι τραγικό σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, τα 5+  να βρίσκονται σε 2 πόλεις και η ύπαιθρος να είναι έρημη.

Δεύτερον, σωστή οικονομική πολιτική. Δραστική μείωση του δημοσίου, της γραφειοκρατίας και της φορολογίας, αλλιώς προκοπή ούτε σε 200 χρόνια με 100 μνημόνια. Ο τουρισμός που είναι προσοδοφόρος και αποτελεί το φόρτε μας δεν αποφέρει όσα μπορεί λόγω φορολογίας.

Όταν η φορολογία στραγγαλίζει τα πάντα, χάνεις στο τέλος έσοδα και η χώρα χάνει σε υποδομές, γιατί τα έσοδα του κράτους μειώνονται και δεν φτιάχνονται οι υποδομές του. Ο ιδανικός οικονομικός κόσμος είναι αυτός που ο καθένας έχει τη δική του δουλειά και παράλληλα αν θέλει μπορεί να δουλέψει κάπου αλλού για να έχει περεταίρω έσοδα. Έτσι μειώνεται η ανεργία και βρίσκονται επενδυτές. Δεν είναι επενδυτές οι λιποτάκτες και τα λοιπά προδοτικά ( για το συριακό κράτος) ισλαμικά στοιχεία, που φύγανε τρέχοντας απ’ τη Συρία για να έρθουν εδώ με χιλιάδες άλλους στοκ άπορους ανθρώπους. Επένδυση είναι για παράδειγμα να μαζευτούν 100-150.000 μικρομεσσαίοι επιχειρηματίες και να σκάσουν ο καθένας 1500-2000 ευρώ στη Δ.Ε.Η. για παράδειγμα για ενίσχυση του δικτύου με αντάλλαγμα ένα πολύ συμφέρον ανταποδοτικό τιμολόγιο για κάποιο χρονικό διάστημα.

Τρίτον, αλλαγή του πολεοδομικού και του δικαστικού συστήματος. Υποθέσεις που σε άλλα κράτη παίρνουν μέρες, άντε λίγες εβδομάδες για να διεκπεραιωθούν, εδώ παίρνουν μήνες και χρόνια.

Τα παραπάνω είναι τα βασικά που χρειάζεται να γίνουν για να γίνουμε σοβαρό κράτος, γιατί έτσι λειτουργούν τα σοβαρά κράτη. Κοιτάζουν που υστερούν και ξεκινούν να λύνουν από τη ρίζα του προβλήματος, δεν ασχολούνται με εκλογικούς νόμους λες και αυτό θα τα σώσει. 
 Υ.Γ. 1 Κανονικά όλα αυτά έχουν πολύ παραπάνω ανάλυση, θα χρειαζόταν βιβλίο και όχι άρθρο.

Υ.Γ. 2 Σε επόμενο άρθρο θα αναφερθώ στην εξωτερική πολιτική. 


Δομέστικος των Σχολών

 liakonews.gr 

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!