Κάποιοι έψαχναν απλά μια αφορμή

Χάνουμε ανθρώπους από τη ζωή μας και καθόμαστε μετά να χάνουμε χρόνο σκεπτόμενοι τα «γιατί». Γιατί μου μίλησε τόσο άσχημα, γιατί έβγαλε ξαφνικά όλη αυτή την κακία, γιατί χάθηκε, γιατί δε μιλάμε και δε γελάμε όπως πριν, γιατί δε με συγχώρεσε αν έφταιξα κάπου.

Κάποια λάθη μας μπορεί να είναι όντως ασυγχώρητα και κάποιες φορές οι άνθρωποι κουράζονται να μας έχουν στη ζωή τους. Όλοι το κάνουμε και όλοι το παθαίνουμε. Κι έτσι όλων μας η λίστα με τους ανθρώπους που αγαπάμε, μικραίνει. Κι όσο μεγαλώνουμε,  μικραίνει περισσότερο γιατί δεν έχουμε πια το χρόνο και την υπομονή να προσπαθήσουμε. Όταν κάτι δε δουλεύει σωστά, το παρατάμε κι είτε αγοράζουμε κάτι άλλο στη θέση του αν μπορούμε, ή απλά δεν το αντικαθιστούμε ποτέ. Μένει μια άδεια θέση που σιγά σιγά ξεχνάμε ότι καν υπήρξε κάποτε γεμάτη από κάποιον.

Πάρτε παράδειγμα από τον εαυτό σας. Όλες αυτές τις φορές που τραβηχτήκατε μακριά από κάποιον με τρόπο επειδή δε σας γέμιζε, δε σας προσέφερε κάτι ευχάριστο ή καλό ή επειδή απλά δεν τον αντέχατε. Ή αυτές τις περιπτώσεις που κάποιος σας συμπεριφερόταν άσχημα ή λάθος και δεν το καταλάβαινε και τελικά αποφασίσατε να βγείτε από τη ζωή του για να ηρεμήσετε.

Έτσι, μπορεί να συμβεί και σε μας. Μπορεί εμείς να κάναμε το ασυγχώρητο λάθος αυτή τη φορά. Και κάποιες φορές δεν υπάρχει τρόπος να το πάρουμε πίσω. Η ζημιά που γίνεται είναι ανεπανόρθωτη.

Υπάρχουν όμως και πολλές οι περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι δε μας ήθελαν ποτέ πραγματικά εκεί αλλά δεν το καταλαβαίναμε. Υπάρχουν περιπτώσεις που ένα μικρό λάθος μας τους δίνει την αφορμή που έψαχναν για να κρατήσουν αποστάσεις. Είναι η αφορμή που έψαχναν τόσο καιρό. Δεν υπάρχουν κρυμμένα γιατί. Μπορεί να μην μας θέλουν στη ζωή τους για χίλιους λόγους. Μπορεί να έχει απλά να κάνει με τον εαυτό τους και με τον τρόπο που αισθάνονται και αντιλαμβάνονται τα πράγματα.

Καμία δύναμη να παλεύουμε με τα κόμπλεξ και τους δαίμονες που ταλαιπωρούν τον καθένα, δεν υπάρχει. Έχουμε ήδη αρκετές μάχες να δώσουμε με τον εαυτό μας. Κανένας λόγος δεν υπάρχει να συνεχίσουμε να περπατάμε μαζί τους στα σ#$*% που μας πέταξαν. Έψαχναν απλά μια αφορμή για να πουν όλα όσα κρατούσαν μέσα τους τόσο καιρό. Τα σημάδια ήταν πάντα εκεί, απλά τα προσπερνούσαμε. Δεν μας ήθελαν ποτέ πραγματικά εκεί.

Να δίνετε πιο συχνά αφορμές στους ανθρώπους να φεύγουν, όταν νιώθετε ότι αυτό θέλουν να κάνουν. Κάντε τους το εύκολο. Να εμπιστεύεστε το ένστικτό σας και να μην προσπερνάτε τα σήματα αδιαφορίας που σας στέλνουν. Προπάντων, μην κατηγορείτε τον εαυτό σας που κάποιοι επιλέγουν να σας πατήσουν στο λαιμό με το πρώτο λάθος που κάνατε για να βγάλουν προς τα έξω τα ψυχολογικά τους. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν αντέχουν τον εαυτό τους, πόσο μάλλον ν’ αντέξουν αυτούς που τους αγαπούν.

Πράξια Αρέστη

http://enallaktikidrasi.com

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!