Μη φοβάσαι άνθρωπο που γελά, μιλά και τραγουδά δυνατά
Της Πράξια Αρέστης Από όλες εκεί νες τις κατηγορίες ανθρώπων τις οποίες έχω συναντήσει στη ζωή μου –τρελούς και παλαβούς, εργασιομανείς, μουρμούρηδες, παραπονιάρηδες κλπ –, περισσότερο φοβάμαι τους σιωπηλούς. Αυτούς που στο αχανές βλέμμα τους, καταλαβαίνεις να ξεχειλίζουν αποτυπωμένες δεκάδες σκέψεις, που ποτέ δεν εξωτερικεύουν. Εκείνους τους φοβάμαι και τους βαριέμαι κιόλας. Μου δημιουργούν καχυποψίες κι ανασφάλειες. Μου δίνουν την εντύπωση ότι συνεχώς κάτι κρύβουν ή ότι ετοιμάζουν κάποια εκδίκηση εις βάρος μου ή για κάποιον άλλον και μου γεννούν θεωρίες συνομωσίας. Πώς μπορώ να συνυπάρξω με τέτοια άτομα όταν βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη, να λέω δηλαδή όσα νιώθω και να εκφράζομαι έντονα; Και ποιος μπορεί, θα μου πείτε να νιώθει συνεχώς την πίεση του να προσπαθεί να καταλάβει τα αμίλητα, για να βγάλει μια άκρη. Είτε πρόκειται για μία σχέση, είτε για μία φιλία ή ακόμα και στο χώρο εργασίας. Δείτε το αλλιώς. Ποιοι είναι συνήθως οι πιο αγαπητοί της παρέας και οι πιο καλοί συν