2018 κι η γυναικεία αυτοϊκανοποίηση παραμένει ταμπού

Κατανοώντας πως έχουμε φτάσει πλέον στο 2018, θεωρείται –ή μάλλον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε– πως όλα τα ταμπού έχουν εξαλειφθεί πλήρως -κυρίως εκείνα που αφορούν το κομμάτι του sex. Εν μέρει, έχουν γίνει σπουδαία βήματα στη σεξουαλική μας απελευθέρωση. Έχουν όλοι πλέον (ανεξαρτήτως φύλου) το δικαίωμα τόσο απ’ τον κοινωνικό τους περίγυρο όσο κι απ’ τη δική τους προσωπική αντίληψη να κάνουν ό,τι θέλουν στο κρεβάτι τους, όπως το θέλουν, όποτε θέλουν, χωρίς να ανησυχούν για τη γνώμη των άλλων. Έτσι λέμε, δηλαδή, έλα όμως που τα πράγματα, τελικά, δεν είναι έτσι ακριβώς όπως διαφημίζονται.

Υπάρχουν πράγματα που μας κατευθύνουν στο κρεβάτι εκτός απ’ τη συνηθισμένη αφορμή του πάθους και της επιθυμίας για κάποιον. Υπάρχει η γνωστή σεξουαλική ορμή, οι ανάγκες του σώματος που χτυπάν την πόρτα ασχέτως σχέσης, χρόνου και τόπου. Είναι κυρίως η ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου να κάνει σεξ και να απελευθερώσει τις ορμόνες του.

Γι’ αυτό κι ακριβώς το λόγο η αυτοϊκανοποίησή του γίνεται πράξη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μιλώντας για μια φυσιολογική ανάγκη κι αντίδραση του οργανισμού, ασχέτως του πόσο σεξουαλικά ενεργός είναι γενικότερα. Η γυναικεία αυτοϊκανοποίηση παρ’ όλα αυτά έχει δαιμονοποιηθεί κοινωνικά κι έχει γίνει ταμπού και παράδειγμα προς αποφυγή, το γελοίο είναι πως η κατάσταση αυτή έχει δημιουργηθεί κυρίως απ’ τις ίδιες τις γυναίκες.

Τα θηλυκά έχουν στερήσει απ’ τον εαυτό τους τη χρήση ενός μηχανισμού του ίδιου τους του οργανισμού, κάτι που απαγόρεψαν και στον περίγυρό τους με την απειλή της γελοιοποίησης και του κοινωνικού στίγματος αλλά κάνοντας ακόμη λόγο και για ηθικούς φραγμούς. Σαν να έχουν οι ίδιες στήσει παγίδα στον εαυτό τους, πάνω στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τις φυσικές τους ανάγκες έχουν καταφέρει να φέρουν έναν ακόμη φόβο κι απάρνηση της ίδιας τους της φύσης.

Ο αυνανισμός σε έναν άνθρωπο μπορεί να προσφέρει πολλά και πολύ βαθύτερα πράγματα απ’ τη μέτρια απόλαυση. Όπως η ανακάλυψη του ίδιου του του σώματος και των ερωτογενών ζωνών του. Βελτιώνει την ψυχολογική του κατάσταση, καθώς μετά από κάθε οργασμό το σώμα εκκρίνει ορμόνες χρήσιμες έως κι απαραίτητες για την καλή ψυχολογική κατάσταση κι ευφορία του ανθρώπου. Και προφανώς καθησυχάζει τις ερωτικές ορμές των ανθρώπων όταν αυτές έρχονται σε ακατάλληλο χρόνο.

Αν η κάθε γυναίκα κοιτάξει τον εαυτό της δε θα δυσκολευτεί να συνειδητοποιήσει πως η ίδια επιβάλει κανόνες κι απαγορεύσεις, τόσο στην πράξη όσο ακόμα και στο να συζητήσει για ορισμένα θέματα, όπως ο αυνανισμός, ακόμη και με τους πιο οικείους της, όπως την κολλητή της. Αναγάγουμε σε ταμπού πράγματα για τα οποία ίσως και να αισθανόμαστε μέχρι κι ενοχές ενώ είναι απολύτως φυσιολογικά κι ενστικτώδη.

Αυτονόητες θεωρητικά κινήσεις που για την ανοιχτόμυαλη κοινωνία μας καταλήγουν δακτυλοδεικτούμενες, καθώς κι όσοι τις τόλμησαν. Άλλο ένα ταμπού που έχουμε θάψει από δειλία ή απλώς κάνουμε πως δεν υπάρχει. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως η κάθε γυναίκα μετά την αυτοϊκανοποίησή της θα πρέπει να το διαφημίσει ή να ενημερώσει τον κόσμο με story στο instagram. Αρκεί οι ίδιες, η καθεμία μέσα της, να το αποδεχτούμε τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για τους υπολοίπους.

Υ.Γ. Ακόμη κι η ίδια σκέφτηκα αν θα έκανε καλό στην εικόνα μου να έγραφα αυτό το άρθρο, με την ανησυχία των αντιδράσεων του κοινωνικού περίγυρού μου, που ίσως το διάβαζε και βιαστικά με έκρινε ως την «περίεργη που αυτοϊκανοποιείται». Εν τέλει το έγραψα κι άφησα στην άκρη το φόβο έκθεσης, σκεπτόμενη πως οι ίδιοι που θα κατηγορήσουν την πράξη μου, το ίδιο ακριβώς πράττουν κι αυτοί. Δεν είναι ότι τους είδα και το ξέρω, απλά είναι γραμμένο στο DNA τους.

Συντάκτης: Κυριακή Βουλγαράκη

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

http://www.pillowfights.gr 

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!