Καψουρευόμαστε κι εξαφανιζόμαστε από προσώπου γης

Είσαι σε μια καλή φάση, με τη δουλειά σου, με τις παρέες σου, με την οικογένειά σου, με τον εαυτό σου γενικότερα. Ξυπνάς ένα συνηθισμένο πρωί όπως όλα τα άλλα κι εκεί που η ζωή σου προχωράει στα γνώριμα μονοπάτια της, συναντάς τυχαία κάποιον, κάποιον που από εδώ και πέρα θα εισβάλει στον κόσμο σου και θα φέρει τα πάνω κάτω.

Το πώς θα τον γνωρίσεις δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Μπορεί να είναι από κοινή παρέα, μπορεί να πέσετε ο ένας πάνω στον άλλον στο δρόμο, μπορεί διαδικτυακά, μπορεί κινηματογραφικά. Σημασία έχει η αντίδρασή σου εκείνη την ώρα και πώς θα το διαχειριστείς. Υπάρχει κι η περίπτωση να μην του δώσεις όση προσοχή θα έπρεπε, αλλά ο άλλος να μην το αφήσει να περάσει έτσι.

Αιτήματα φιλίας, like, μηνύματα, τηλέφωνα, ραντεβού και τελικά έχεις βρεθεί να είσαι σε μια σχέση εκεί που δεν το περίμενες. Έχει μπει ένας καινούριος άνθρωπος στη ζωή σου, κάποιος που απαιτεί το χρόνο σου -κι εσύ το δικό του και δικαίως.

Είστε συνέχεια μαζί κι όταν δεν είστε το κινητό είναι η προέκταση των χεριών σας. Μονοπωλεί τις συζητήσεις με τους φίλους σου κι όταν δε μιλάς για εκείνον, τον σκέφτεσαι. Περιμένεις να τον συναντήσεις και νιώθεις το στομάχι σου περίεργα. Όχι, δεν αρρωσταίνεις, είναι αυτό το γλυκό άγχος της αρχής. Προσπαθείς να γνωρίσεις τον άνθρωπο αυτόν όσο περισσότερο και καλύτερα μπορείς, βιάζεσαι να μάθεις τα πάντα για εκείνον, να γεμίσεις όλα σου κενά, να καταλάβεις το χαρακτήρα αυτού του ατόμου που έχεις πια δίπλα σου.

Έρχεται κι η στιγμή της πρώτης πιο προσωπικής επαφής. Προσπαθείς να μάθεις το σώμα του κι εκείνος το δικό σου. Δε θέλετε να αφήσετε τίποτα ανεξερεύνητο, ψυχή τε και σώματι. Τα πρώτα φιλιά, τα πρώτα λίγο άγαρμπα χάδια, η πρώτη φορά που θα κάνετε σεξ, το πρώτο βράδυ που θα κοιμηθείτε μαζί. Περνάτε ώρες στο κρεβάτι, εξερευνώντας τις σάρκες σας ή τις σκέψεις σας. Ανακαλύπτετε σημάδια και τραύματα και λέτε τις ιστορίες που κρύβονται πίσω τους. Ψάχνετε να βρείτε κοινά σημεία επαφής, να δείτε αν οι ζωές σας έχουν υπάρξει παράλληλες και τώρα καταφέρατε να τις διασταυρώσετε.

Είναι λογικό τότε να χαθείς λίγο από φίλους και γνωστούς. Έτσι, μωρέ, για κανένα τρίμηνο, βαριά εξάμηνο. Θα καταλάβουν. «Αφήστε τα παιδιά, είναι στα μέλια τους» θα πουν. Έχει μπει στον κόσμο σου ένας νέος άνθρωπος και θέλεις να μάθεις ό,τι προλάβεις γι’ αυτόν, πριν μπορέσεις να βρεις τις ισορροπίες σου. Θέλεις να βρεις χρόνο να χωρέσει στην καθημερινότητά σου και μέχρι να βρεις τη χρυσή τομή, καθώς και το ποια είναι θέση του στη ζωή σου, θα κάνεις λίγο στην άκρη όλους τους υπόλοιπους. Κι όσοι σ’ αγαπούν θα το σεβαστούν, ο έρωτας είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Λίγο αργότερα αρχίζετε να βγαίνετε με φίλους για να γνωρίσετε ο ένας τον κύκλο του άλλου. «Δείξε μου το φίλο σου» λένε κι εσύ προσπαθείς να κρίνεις. Είναι τότε που θέλεις να δώσεις στους δικούς σου να καταλάβουν γιατί εξαφανίστηκες για λίγο. Να δουν πόσο υπέροχος είναι ο άνθρωπός σου κι ότι άξιζε να χαθείς, αφού χαμογελάς πια πιο πολύ. Να δείξουν κατανόηση και να είναι σίγουροι για σένα, ότι δεν έφυγες απ’ τη ζωή τους, απλά έδωσες λίγο παραπάνω χρόνο σε κάποιον άλλον.

Σιγά-σιγά μαθαίνετε να διαχειρίζεστε το χρόνο σας και βρίσκεστε τις ισορροπίες σας. Ή τουλάχιστον αυτό είναι το πιο υγιές για μια σχέση. Πάντα θα υπάρχει κάτι να κάνεις για πρώτη φορά, να μαγειρέψετε μαζί, να πάτε για ταινία, να πάτε ένα ταξίδι, να κάνετε ιππασία ή να οδηγήσετε καρτ. Όσο καιρό, όμως, κι αν είναι δύο άνθρωποι μαζί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες όμορφες στιγμές κι αν έρθουν, το μυαλό θα γυρίζει πάντα νοσταλγικά σ’ εκείνους τους πρώτους μήνες, σ’ εκείνες τις πρώτες φορές της απομόνωσης, τότε που ήσασταν μόνοι σας ενάντια στον κόσμο!

Συντάκτης: Ζωή Χατζησαλάτα

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

http://www.pillowfights.gr

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!