Εγώ τις θλίψεις μου τις πίνω, μία μία
Εγώ τις θλίψεις μου τις πίνω.
Μία-μία.
Τα άδεια μπουκάλια τα κρατάω και τα στολίζω.
Όχι για να μου θυμίζουν τον πόνο αλλά τη χαρά.
Γιατί για κάθε θλίψη, έζησα και μια χαρά.
Κάποτε, μου είπαν πως ο πόνος είναι μάθημα.
Πως και τα λάθη βοηθούν.
Πως τα εμπόδια κάνουν πιο μακρύ τον δρόμο μου αλλά και πιο άξιο.
Κάθε χρόνο, λοιπόν, λίγο πριν φύγει ο παλιός ο χρόνος, στολίζω τις πίκρες μου.
Τους βάζω πολύχρωμα λαμπάκια. Και μένω ώρα πολλή να τις κοιτώ.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί έτσι τις κοιτώ και δεν πονάω πια.
Γιατί έτσι μπορώ να πω στον εαυτό μου πως δε γίνεται να χωρίσω τις λύπες από τις χαρές.
Αυτές είναι αγκαλιασμένες και πάνε χέρι-χέρι.
Μα ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο;
Πως κάθε φορά, στην αναμονή του νέου χρόνου, ξέρω…
Ξέρω πως και ο καινούριος θα έχει λύπες και χαρές. Και δεν με νοιάζει πια.
Έμαθα τις λύπες μου να τις διασκεδάζω.
Δεν περιμένω τη χαρά για να χαρώ. Τώρα στολίζω με λαμπάκια τον δρόμο της ζωής μου όλο τον χρόνο και δεν περιμένω τις γιορτές. Βλέπω τα χρώματα μπροστά μου κάθε μέρα.
Είναι όλα τους εκεί. Μαζί μου χέρι-χέρι.
Καλή χρονιά!, μού λένε. Καλή ζωή!, τους απαντώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το tragikogreece σέβεται όλες τις απόψεις, με χιούμορ και όχι με ύβρεις.
Γιαυτό σας παρακαλούμε να μην αναρτάτε σχόλια που είναι υβριστικά ή άσχετα με το περιεχόμενο του άρθρου.