Γράφει η Tamar Jacobson, αναπτυξιολόγος και σχολική σύμβουλος Ως εκπαιδεύτρια νηπιαγωγών και σύμβουλος γονιών, ακούω διαρκώς τα ίδια ερωτήματα: «Τι θα κάνω μαζί της; Θέλει διαρκώς να την προσέχουμε» ή «Το κάνει για να του δώσουμε σημασία, αγνόησέ τον». Αν υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που γνωρίζουμε για την ανάπτυξη των παιδιών είναι, ότι τα πολύ μικρά παιδιά χρειάζονται πραγματικά και πρακτικά την προσοχή μας. Όπως γράφω και στο βιβλίο μου: «Έρευνες για την ανάπτυξη του εγκεφάλου δείχνουν, ότι για να νιώσουν ‘δεμένα’ και σημαντικά, τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη, το άγγιγμα και την αμέριστη προσοχή μας. Μόνο έτσι επιβιώνουν. Χωρίς αυτά θα μπορούσαν να πεθάνουν –για την ακρίβεια, κάποια πεθαίνουν.» Επιπλέον, αυτό που ξέρουμε είναι, ότι τα μικρά παιδιά που χρειάζονται προσοχή, δεν συμπεριφέρονται απαραίτητα με τρόπους που οι μεγάλοι θα περίμεναν από ένα μεγαλύτερο παιδί. «Και όταν δεν λαμβάνουν την προσοχή που θέλουν», γράφω, «αντιδρούν με διάφορους τρόπους: επιβάλλοντας τις ανάγκες