Εσείς που χρησιμοποιείτε υποκοριστικές λέξεις καταντάτε εκνευριστικοί και κουραστικοί

Η χρήση υποκοριστικών λέξεων γίνεται σε περιπτώσεις που θέλουμε να δείξουμε πως κάτι είναι μικρό ή λιγότερο σε σχέση με κάτι άλλο. Α! Ναι. Και για να δείξουν μερικοί ότι κάνουν ναζάκια. Συνδυάζουν το γλυκανάλατο τρόπο ομιλίας και κινήσεων σε μια προσπάθεια να δείξουν πιο ευάλωτοι, πιο χαδιάρηδες, πιο γούτσου. Πιο γατούληδες, ρε παιδί μου. Και φτάνουν σε εκείνο το σημείο που σε κάνουν να θέλεις να τρέξεις χιλιόμετρα μακριά. Να τρέξεις μέχρι να μην έχεις άλλη αναπνοή. Να τρέχεις χωρίς καμία συγκεκριμένη κατεύθυνση, αρκεί μονάχα να βρεθείς μίλια μακριά τους.

Υπερβολή μεν, η αλήθεια δε. Χρησιμοποιείς τουλάχιστον μια λέξη σε κάθε πρόταση δίνοντάς της ένα υποκοριστικό τόνο. Ένα απλό παράδειγμα της καθημερινότητας είναι η φράση «πάω στη δουλίτσα» ή «γύρισα σπιτάκι» , «θα βγω για κανένα ποτάκι πιο βράδυ». Και είναι εντάξει να το λες μια φορά. Καταπίνουμε λίγο με δυσκολία, στραβομουτσουνιάζουμε κιόλας αλλά το δεχόμαστε. Όταν όμως αρχίζεις σε κάθε πρόταση να βάζεις στο τέλος των λέξεων την κατάληξη «-άκι», πίστεψέ με, καταντάει αηδία.

Μάτια μου, χάνετε όλο το νόημα αυτού που θέλεις να πεις. Από κάποια στιγμή και μετά προσπερνάμε όλα όσα μας λες –που μπορεί και να είναι σοβαρά- κατεβάζουμε το γενικό δείκτη απορρόφησης δεδομένων και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πως να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας να μην ξεσπάσει πάνω σου και ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια της υστερίας.

Εσύ μπορείς να αναλύεις και να λες οτιδήποτε θες αλλά και μόνο που χρησιμοποιείς υποκοριστικές λέξεις, λυπάμαι. Το παιχνίδι μόλις έχει χαθεί. Όσο εσύ μιλάς και αναλύεις, εμείς έχουμε ήδη σκεφτεί τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς τρόπους να σε κάνουμε να σταματήσεις. Και πίστεψέ με, δεν είναι όλοι τόσο απλοί και δεκτοί από το νόμο.

Ξεκινάς να μας μιλάς για κάτι και εμείς είμαστε σε φάση «θεέ μου, αν περνάω τεστ υπομονής, λυπάμαι θα μείνω μεταξεταστέος». Ωστόσο εκτός από εκνευριστικός, πολλές είναι οι φορές που φτάνεις –και ξεπερνάς- τα όρια ακροπατώντας στο σκαλί εκείνο που σε κατονομάζει ως κουραστικό. Γιατί ναι, από κάποιο σημείο και μετά παύει να είναι απλά εκνευριστικό. Μας κουράζει όλο αυτό που εσύ θεωρείς χαδιάρικο και ζουζουνιάρικο και μας κάνει να θέλουμε αυτομάτως να επισκεφτούμε κάποιο φαρμακείο για να αγοράσουμε ηρεμιστικά χάπια. Και όσο το συνεχίζεις, τόσο θέλουμε να τα καταπιούμε όλα μονομιάς.

Εντάξει, υπήρξε κάποιο είδος υπερβολής εδώ. Όμως, ρε αγάπη, προσπάθησε να ρεγουλάρεις λίγο και να καταλάβεις πως δεν είναι διασκεδαστικό το να μιλάς με αυτό το τρόπο. Εκτός αν ηλικιακά κατατάσσεσαι στα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Κάτι που προφανώς δε συμβαίνει.

Άσε που πολλές φορές δείχνει και κάποια σημάδια μιζέριας. Γιατί να πεις «φαγητάκι» και όχι φαγητό; Γιατί να προσκαλέσεις κάποιον για βραδινή έξοδο και να πεις «ποτάκι» και όχι ποτό. Ακόμα και η χρήση της λέξης «ποτάρες» δείχνει υπεροχή, μεγαλοπρέπεια και ευχαρίστηση.

Η χρήση των λέξεων στην υποκοριστική τους μορφή δείχνει κάτι μικρό, μίζερο και αρκετές φορές απαισιόδοξο. Για παράδειγμα, μπορεί να έχεις ένα μεγάλο σπίτι με τρία υπνοδωμάτια, τεράστια κουζίνα που μπορεί να χωρέσει είκοσι ανθρώπους και θέα στη θάλασσα. Αυτομάτως μόλις πεις «σπιτάκι», στο μυαλό του άλλου έρχεται η εικόνα μιας ποντικότρυπας με μια χαραμάδα για φως που ίσα-ίσα θα χωράει ο ίδιος.

Οι λέξεις έχουν τόσο μεγάλη αξία και δύναμη, που χρειάζονται προσοχή στο τρόπο που θα τις χρησιμοποιήσεις. Έξυπνος χειρισμός και ορθή χρήση των λέξεων είναι το μυστικό για να σε οδηγήσει εκεί που θέλεις. Εκμεταλλεύσου τις λοιπόν με σωστό τρόπο και θα δεις πως όλα αλλάζουν. Αν θέλεις να γίνεις πιο γλυκός και χαδιάρης υπάρχουν χίλιοι τρόποι. Διάλεξε κάποιον που δε θα σε κάνει μισητό και εκνευριστικό στους άλλους. Γιατί σίγουρα δε θέλεις να έχει ο άλλος τέτοια εντύπωση για σένα.

Συντάκτης: Αθηνά Συντυχάκη - Θάνου

Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!