Κανένας δε γεννήθηκε μαλάκας

Όχι, δε φταις εσύ. Βέβαια, δε φταίνε ούτε οι άλλοι, αλλά σίγουρα ούτε κι εσύ. Μεταξύ μας βρίσκεσαι σίγουρα αυτή τη στιγμή εν μέσω ανακούφισης, αλλά κι απορίας από πού προήλθε αυτή η τόσο απλή άφεση αμαρτιών.

Σίγουρα δεν προήλθε τυχαία. Κατά βάση από όσα προσάπτονται ή με βάση όσα έχουν συμβεί πλανάται έντονα στην ατμόσφαιρα η έννοια του μαλάκα. Όλα καταλήγουν σε αυτή, γιατί το μεγαλείο του νοήματός της καταφέρνει να δηλώσει με ικανοποιητική σαφήνεια την παρούσα σου κατάσταση.

Όχι, δε λέω και ξελέω. Είπα ότι δε φταις, όχι ότι δεν είσαι. Αν και μεταξύ μας, το θεωρώ λίγο άδικο να υιοθετηθεί ως επίσημη ορολογία η αποτυχία ενός βιβλικού κόπανου να χρησιμοποιήσει σωστά τα γεννητικά του όργανα, ενώ η ελληνική, μη σου πω κι άλλες πέντε-έξι που μου έρχονται τώρα στο μυαλό μπορούν άνετα να το περιγράψουν, με πιο στοχευμένους και αυστηρούς τρόπους. Ναι μην απορείς, είναι παγκόσμιο σπορ η μαλακία. Σίγουρα θα υπάρχει -ευτυχώς- και σε άλλα λεξιλόγια που δε γνωρίζουμε.

Ξέρω, μόλις ένιωσες λιγότερο μόνος και περισσότερο ικανός για διεθνή καριέρα. Όμως ελπίζω να μη σε πανικοβάλλω λέγοντάς σου ότι για να πετύχει όντως και σωστά η σταδιοδρομία σου αυτή, θα πρέπει να ξέρεις και πώς να την κάνεις. Με άλλα λόγια θα πρέπει να ξέρεις τι είσαι. Και δεν το ξέρεις. Γι’ αυτό και δε φταις συνεπώς.

Δε φταις που είσαι ή έχεις καταντήσει μαλάκας, γιατί δεν το ξέρεις ότι είσαι. Ελπίζω να μη σου έπεσαν πολλά, γιατί θα συνεχίσω. Μπορεί η παγκόσμια κοινότητα να είναι έτοιμη να σε υποδεχτεί, μπορεί να στέκεις έτοιμος για εξιλέωση στον βατήρα της εκκίνησης προς την απενοχοποίηση, όμως, ακόμα δεν το ξέρεις. Το μόνο που πρέπει να συνειδητοποιήσεις –πάρε το χρόνο σου, δε βιάζομαι– είναι ότι στην πραγματικότητα κανένας από όσους έγινε ποτέ δεν το κατάλαβαν. Τουλάχιστον όχι χωρίς βοήθεια.

Και τώρα πάμε στα πιο βαθιά. Έχω πάντα εύκαιρα μπρατσάκια, μη φοβάσαι, ούτε εγώ ξέρω να κολυμπάω. Μαλάκας δε γεννήθηκε κανείς. Δεν είναι κάτι το οποίο μεταδίδεται μέσω του πλακούντα στα έμβρυα ούτε κάτι το οποίο παίρνει η εγκυμονούσα μαζί με τις βιταμίνες, ελπίζοντας να θρέψουν το σποράκι της, ούτε κάτι που μπορεί να διαγνωστεί στον προγεννητικό έλεγχο. Ούτε κι οι άλλοι διεθνείς φίλοι μας έχουν εφεύρει κάτι τέτοιο αν είχες απορία.

Κατά κάποιο περίεργο τρόπο –ίσως όχι και τόσο, εν τέλει, απλά να μας βολεύει σαν δικαιολογία– κάθε ενήλικας στη Γη κατά μέσο όρο από μια ως δέκα φορές –στις παραπάνω φταις ασυζητητί και πρέπει να στο γράψουν στο κούτελο ανακηρύσσοντάς σε δημόσιο κίνδυνο– στη ζωή του έχει γίνει μαλάκας. Οι κατηγορίες κι οι αιτίες ποικίλουν και διαφέρουν όσο διαφέρει η μια ανθρώπινη ύπαρξη απ’ την άλλη κι εν τέλει είναι τόσο ίδιες όσο η μια ανθρώπινη ύπαρξη με την άλλη αντίστοιχα.

Όμως, σε όλες τις περιπτώσεις, το κοινό σημείο που κυριαρχεί είναι ότι ο πρωταγωνιστής κάπου έχασε το νόημα. Κάπου δεν το πήρε μυρωδιά εγκαίρως και τελικά ο καπνός στον αέρα δεν ήταν απ’ τα σουβλάκια του Γιώργου στη γωνία, αλλά απ’ το σπίτι του που καίγεται. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή, που πια δεν είχε σπίτι να γυρίσει, κατάλαβε τα θεμέλια και το επιστέγασμα αυτής της τόσο χρησιμοποιημένης λέξης και για το πρόσωπό του.

Και σίγουρα την προέλευσή της. Από πού κι ως πού τον λένε μαλάκα. Και με αυτό κυριολεκτώ. Εντάξει, μην πάρεις και το χάρακα να μετρήσεις από πού μέχρι πού στην κυριολεξία, απλά έχε υπόψη σου ότι αν επιλέξεις αυτή την οριοθετημένη καμένη γη να την αφήσεις πίσω και να συνεχίσεις να παρελαύνεις προς τη διεθνή καριέρα αμέριμνος, τότε πατάς πάνω σε ζώνη υψηλής επικινδυνότητας και το πιο πιθανό είναι να είσαι ο επόμενος που θα καεί. Όχι, δεν παραμονεύει κάπου ένα παρανοϊκός εμπρηστής, λογικότατος είναι ο άνθρωπος.

Εσύ του έδωσες σπίρτα, βενζίνη και κίνητρο γιατί επέλεξες να μπαζώσεις αντί να χτίσεις. Με άλλα λόγια επέλεξες να κάνεις πως δεν έμαθες ποτέ τελικά γιατί και πως ήσουν μαλάκας ενώ η φωτιά ήταν λαλίστατη κι είχε όλη την καλή διάθεση κι όλες τις πιθανές εκδοχές και μορφές που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν στο να αρχίσεις να ρίχνεις τα πρώτα μπετά έστω.

Άρα καλά κατάλαβες. Στο τέλος μένεις πάντα με την επιλογή. Γιατί αυτό είσαι. Αυτό είμαστε όλοι. Ό,τι έχουμε επιλέξει. Μακάρι να υπήρχε αυτό σε όλων τα κούτελα. Θα είχαν σωθεί πολλά σπίτια. Όχι, μην κοιτάς τις πολυκατοικίες απέναντι, για το σπίτι μέσα σου μιλάω.

Συντάκτης: Πέπη Νάκη

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

http://www.pillowfights.gr 

Αν βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που είδατε, τότε κοινοποιήστε το και σε φίλους, μπορεί και σε αυτούς να είναι χρήσιμο!